Financiele problemen :-)

Vrijdag kwam ik na gedane arbeid tevreden het huis binnenvallen om aan het weekend te beginnen. Altijd een fijn moment, je hebt je best weer gedaan de afgelopen week en nu is het lekker weekend. Manlief zou voor het eten zorgen, had ook het huis gedaan (ja die man verdient een lintje), het kroost was thuis, ik had zin in het weekend! Totdat 1 der gezinsleden riep heeft er iemand even een twee euromuntstuk voor mij. Ik deed een greep in mijn tas op zoek naar de vertrouwde grote huishoudportomonnee en ......... greep mis!

Nu heb ik deze tas op het vliegveld in Portugal gekocht afgelopen zomer en hij en ik zijn, ondanks zijn mooie uiterlijk, nog steeds niet altijd even dikke vriendjes. Er zitten twee grote vakken in met daartussen een middenvak. En alle rotzooi heeft de neiging om als ik even niet kijk stiekem over te lopen naar het andere vak. Ik zoek me vaak een rotje naar mijn spullen. Dan moet ik alle rotzooi uit de tas halen om dan ergens diep onder in de spelonken het gezochte stuk uiteindelijk op te kunnen vissen. Dat is heel erg onhandig. Ik doe nu soms precies hetzelfde als mijn moeder, dat paniekerige gegraai in zo'n tas en het ergste is nog als ik dat haar zag doen, ik me er altijd aan ergerde. Ik doe nu precies hetzelfde. Mam, met het schaamrood op de kaken biedt ik je met terugwerkende kracht mijn excuses aan voor al mijn ongeduld en ge-erger! 
Lastig is natuurlijk dat die tas, van Portugese afkomst, geen Nederlands verstaat dus ik kan schelden en tieren wat ik wil, hij verstaat me toch niet en gaat dus rustig door met het verstoppen van mijn spullen. Wat jammer is want hij ziet er perfect uit! Uiterlijk kan soms dus echt bedriegen.

Ik was er dus van overtuigd dat mijn tas de portomonnee weer eens had verstopt en kieperde hem om op de keukentafel (mooie gelegenheid om meteen eens wat weg te gooien) maar ook toen hij echt helemaal leeg was, nog steeds geen portomonnee te bekennen. Ook geen oplaadsnoertje van mijn telefoon trouwens. S'middags had ik hem nog gebruikt om in de kantine mijn karnemelkje en mijn groentensoepje af te rekenen, maar waar had ik het kreng gelaten? Toen ik wegging was mijn bureau helemaal leeg. (wij moeten elke avond ons bureau leegmaken en alle werkspullen in de kast doen) dus ik had hem niet laten liggen. Hoogstwaarschijnlijk had ik hem dus met mijn werkspullen achter slot en grendel gelegd. Helemaal zeker wist ik dat natuurlijk niet, voor hetzelfde geld was hij per abuis in de prullebak belandt. Wat een dilemma! 

In het weekend is het hoofdkantoor gesloten dus er zat niets anders op om te wachten tot vandaag. Het leek me iets te veel gedoe om daar te gaan lopen inbreken, daar ben ik een te bange poeperd voor en bovendien had ik geen tijd want ik moest zaterdag naar de kapper voor groot onderhoud. Maar hoe ging ik die kapper betalen, want al mijn betaalpasjes zitten in mijn portomonnee. Gelukkig was manlief bereid om mij bij de kapper op te pikken en te pinnen! Dat voelde wel even gek. 100 jaar geleden was het natuurlijk heel gewoon dat er voor je betaald werd als vrouw, of kreeg je je afgepaste huishoudgeld, maar dat stadium zijn we gelukkig voorbij. En zo ging het het hele weekend, bij alle boodschappen moest manlief de knip trekken!

Zoals altijd werd het snel weer maandag en zo kwam het dat ik vanmorgen extra vroeg mijn bed uit klom om naar kantoor te vertrekken. De lieve schoonmaakdames die ons pand proper houden zijn er altijd vroeg bij en ik wilde voorkomen dat als ik aan kwam kakken alle prullebakken al geleegd waren en de zakken in de container op het parkeerterrein waren gegooid. Ik zag mezelf al ondersteboven hangen met de benen in de lucht om mijn trouwe knip uit het afval te vissen terwijl zo'n 100 collega's voor de ramen toekijken en zich het schompes lachen om mijn rare escapades! Nee dan maar vroeg uit de veren. Zo kwam het dat ik al om 7.15 uur het pand betrad en me als eerste naar de kast begaf. En ja wel hoor, daar lag mijn trouwe knip, samen met het oplaadsnoertje van mijn telefoon! Het werd een gelukkig weerzien, daarop de vroege morgen in Almere!