Linke Soep

Als een mens iets moet doen wat eigenlijk misschien niet zo heel handig is, bijvoorbeeld een raam lappen op de vierde verdieping terwijl je in de raamsponning staat, noemen we zo'n situatie vaak linke soep.

Ook als je op een provinciale weg rijdt en een tegenligger aan de overzijde zijn voorganger gaat inhalen en net voordat zo'n auto dan tegen je aan lijkt te gaan botsen weer op zijn eigen weghelft terecht komt, dan kijk je mekaar aan en je zucht van opluchting, nou dat was linke soep.

Ander voorbeeld van zeer linke soep is een glazen pot met tomatensaus die van je aanrecht valt en dreigt in scherven uiteen te spatten op je plavuizen waardoor de rode saus je pas gesopte witte keukenkastjes zal besmeuren. Voor dat de pot dan de grond raakt kun je hem opvangen met je bepantoffelde voet waardoor de pot toch zachtjes landt en keurig helemaal in takt op de grond nog een ietsjes narolt. Je loopt dan wel een week met een blauwe teen, maar je hoeft niet uren je keuken te ontdoen van al die vieze derrie dus een kniesoor die op die blauwe teen let. Ik kan nog veel meer van dit soort situaties bedenken en weet dat iedereen eigenlijk wel zijn eigen linke soep situatie heeft.

Toen een collega van mij onlangs dan ook vertelde dat ze iets van linke soep ging eten dacht ik dus dat ze het had over schaaldieren of zo waar je het geluk bij moest hebben dat die beestjes gezond van lijf en leden waren en haar niet met een forse voedselvergiftiging zouden opzadelen. Echt linke soep leek mij dat. 
Dat bleek dus helemaal niet het geval te zijn, ze had het over echte linke soep. Zelf gekookt in een pannetje met balletjes en vermecelli. Toen ik haar nogal glazig aanstaarde en duidelijk niet overtuigd was belde ze haar echtgenoot die stante pede het recept aan mij door mailde. De ingredienten lijst bevatte geen rare dingen dus ik dorst het wel aan om die soep te maken. Thuis zei ik niks, want ik ken mijn pappenheimers, als ik had gezegd we eten linke soep dan hadden ze hun neus opgetrokken en mijn kostelijke soepje niet eens geproefd. En kostelijk dat was het. Nu eten wij dus geregeld linke soep! Ik heb het oorspronkelijke recept ietsiepietsie aangepast. Hier is het:

1 liter groenten- of runderbouillon (van een blokje of zelf gemaakt)
1 ui, grof gesnipperd
1 rode paprika in stukken
2 tenen knoflook in plakjes
1 blik tomatenstukjes 400 ml
half bosje peterselie
200 gram runderhakt 
2 el paneermeel
1 tl djinten
handje vermecelli
peper en zout
1 el olijfolie

Fruit in een soeppan met dikke bodem de ui met de knoflook zachtjes glazig. Voeg de paprika toe en bak even mee. Doe de tomatenstukjes erbij, schep even om en laat op zacht vuur met de deksel op de pan een half uurtje zachtjes stoven. Meng het gehakt met de paneermeel, voeg wat zout en flink peper toe en draai er balletjes van. Laat na het half uur het tomaten/paprika mengsel wat afkoelen. (als je een wat dikkere soep wilt kun je de laatste 5 minuten nog een eetlepel bloem mee bakken) Snijdt de peterselie grof en doe dit bij de tomaten/paprika samen met de djinten en pureer dit mengsel met de staafmixer of in een blender. Voeg de bouillon toe en breng aan de kook. Doe de gehaktballetjes in de soep en laat gaar koken. Knijp de vermecelli fijn boven de pan, altijd een leuk momentje dat geknisper tussen je vingers, en laat de soep nog een kwartiertje sudderen. Breng op smaak met peper en zout. Als je van wat meer pit houdt kun je ook een rood pepertje mee stoven en pureren of een schepje sambal toevoegen.

Lekker op een frisse herfstdag met een stokbroodje en groene tapenade erbij. Pas als alles schoon op is aan je huisgenoten/gasten vertellen dat dit nu linke soep was! Uiteindelijk gaan ze er zelf om vragen!