Snel!

Tjonge jonge wat gaat de tijd toch snel. Het lijkt wel alsof het zo door je vingers glipt, je let even niet op en hup daar ben je al in december aangeland. De decembermaand en ik hebben een soort van haat-liefde verhouding. Aan de ene kant is het gezellig. De dagen zijn kort, meestal is het guur weer dus je hebt een goed excuus om bij de kachel te kruipen onder een gezellig dekentje met een fijn boek of breiwerk. Er is allerhande lekkers voorradig en ach in deze maand letten we toch even niet op dus een goed excuus om eens flink uit de band te springen. Je weet van te voren dat je daar in januari vreselijk spijt van krijgt, maar dan is het te laat. Je voelt je niet alleen dik, je voelt je ook nog eens dom. Dik en Dom, dat is geen goede combinatie voor lekker in je vel zitten, maar daar denk je aan het begin van de decembermaand nog niet zo over na.

Aan de andere kant is de decembermaand een maand van heilig moeten. Je moet het gezellig hebben, het huis moet spic en span aan kant, je moet de meest heerlijke kerstdiners bereiden (en opeten), je moet er goed uit zien, met je haren in de krul, je nagels in de lak en een stralende teint hebben. Kortom het is nogal veel moeten. Wat zeker zal moeten is uren in de rij staan bij de plaatselijke middenstand om die vermaledijde boodschappen het huis binnen te slepen en je moet op jacht naar dat ene, heel erg speciale kadootje voor je liefjes om dat onder de kerstboom te vleien. En ik weet het best, dat heilige moeten om dat ideale plaatje uit een reclamefilmpje te imiteren dat zit echt in mijn hoofd. Niemand maalt erom als het huis een tikkie minder spic en span is en dat het reclameplaatje een pietsie afwijkt van de werkelijkheid. Ik neem me ook dit jaar weer voor dat ik niet in die valkuil van het heilig moeten en alom vertegenwoordigde perfectie zal donderen, maar resultaten uit het verleden bieden ook hier geen garantie voor het heden!

Bij ons begint de decembermaand al op de tweede van de maand. Dan is zoonlief jarig. Dit jaar werd hij 21 en dat laat je niet zomaar voorbij gaan. Ik had een dagje vrijgenomen (waardoor ik iets van 180 ongelezen mail had bij terugkomst) en heb alle zeilen bijgezet om er een leuke dag van te maken. Er kwamen 20 mensen op het eten, de jarige had een leuke dag en ik was na een dag al weer rechtgetrokken. Maar goed, je kind wordt niet elke dag 21 dus het mag wat kosten aan energie en moeite.

We stomen dan maar door naar pakjesavond. Persoonlijk vind ik dat een van de leukste feesten van het jaar en met een neefje van zeven die nog heilig in het bestaan van de Goedheiligman gelooft is dat natuurlijk extra leuk. Genieten met een Hoofdletter. En dat heb ik ook gedaan!

En nu zit ik hier nog even in een soort van tussenfase. De Sint is weg en van kerst is hier nog geen sprake. De ballen en de slingers zitten nog veilig opgeborgen in het aller achterste stukje van het bijkeukentje en de kerst-cd's zitten nog keurig gesorteerd in hun hoesjes. De afspraken hoe de kerstdagen in te vullen zijn al wel zo zoetjes gemaakt en ik wordt geacht een hoofdgerecht in mekaar te flansen. Leuk toch voor iemand die zo dol op koken is? Ja heel leuk! Wat zullen we eens maken?

En toch wil het echte kerstgevoel, dat intense vredige gevoel van vrede op aarde en in de mensen een welbehagen nog niet helemaal komen in mij! Zeker ik ben goedgehumeurd en erg welbehaagd, maar die kerst mogen we van mij wel overslaan dit jaar. Geen gedoe met het aanschaffen van een kerstboom en het hele huis in een grote bende met het opzetten en versieren van het kreng, geen uren in de rij met boodschappen doen. Gewoon een lekker boerenkoolstamppotje met een fijne worst als hoofdgerecht, geen oliebollenlucht en geen akelige vuurwerkknallen. Maar daar wil het gezin hier allemaal niks van weten. Dus ik moet aan de bak, met boom en ballen en diner.

En ach het zal wel goed komen, opeens zal het kerstgevoel wel indalen en anders is de maand december, net als al zijn broers en zusjes dit jaar, vast ook weer snel voorbij!