Er zit een luchtje aan!

Zoals elke maandag aan het einde van de middag togen mijn knieen en ik naar de sportschool om daar de door de fysiotherapeut voorgeschreven oefeningen te doen. Een mens heeft het er maar druk mee, maar wat moet dat moet! Want alhoewel mijn fysiotherapeut een uiterst vriendelijke man is denk ik toch dat hij ernstig uit zijn humeur kan raken als de oefeningen niet gedaan worden. Met twee knieen die al regelmatig uit het humeur zijn wil je daar ook nog niet eens zijn fysiotherapeut bij hebben. Dus hup aan de oefening.

Ze zijn hier de sportschool aan het verbouwen, de helft is afgezet met groot plastic waarachter driftig gewerkt wordt. Dat betekent dat alle gymtoestellen in de andere helft van de zaal zijn gestouwd. Dat is even wennen, want dat zorgt ervoor dat je zowat bij je buurman op schoot zit. Er zitten veel nadelen aan. Een nadeel is dat ik vanmiddag op een fiets ging zitten en mijn achterbuurman het zicht ontnam. Dat vond de man niet prettig. Nu wilde ik best een fietsje opschuiven, maar daar had buurvrouw daarachter weer niet zo'n zin in. Nadeel is ook dat je je met dikke achterwerk nauwelijks tussen de apparatuur door kunt lopen en je al hotsend en botsend een gymtoestel moet beklimmen, waarbij je goed moet opletten dat er niet een onderdeel zoals een arm, been of broekspijp achter een uitsteeksel blijft hangen en je een onelegante smakkert maakt! Eenmaal op de fiets belandt bleek er nog een veel groter nadeel te kleven aan dit hutje mutje gedoe, want je zit niet alleen bijna op schoot van je buurman je ruikt ook heel goed welke deodorant hij heeft gebruikt! Echt erg en genant wordt het pas als degene naast jou geen deodorant heeft gebruikt en ruikt alsof hij de hele middag op de vuilnisbelt heeft doorgebracht. Gelukkig bleek ik even later een buurman te hebben die heerlijk rook! Ik snoof voorzichtig zijn kant op en wou al liefjes tegen hem zeggen; goh meneer wat ruikt u lekker, toen ik een kloeke echtgenote aan zag komen. Zij keek zo zuur mijn kant op dat ik maar niks tegen de goede man zei, want ik had geen zin in een linkse directe op mijn kaak. Ik had ineens het idee dat zij het absoluut niet prettig vindt als haar man door vreemde vrouwen wordt besnuffeld. 

Het voordeel van zo dicht op elkaar zitten is dat je dan wel weer goed zicht hebt op andere mensen. Zo zijn daar een aantal prachtige heren, ontzettend gespierd met bovenarmen  en borstkassen van staal en een sixpack zo strak dat ieder zich zelf respecterend traytje bierblikjes daar enorm jaloers op wordt. Die mannen moeten natuurlijk heel hard werken om de boel zo strak te houden en dat doen ze dan ook. Nu vlak voor mijn neus. Een genot om naar te kijken, alsof je op de eerste rij in het museum voor prachtige lijven zit.
Wat ook leuk om naar te kijken was, was het echtpaar wat binnen kwam. Ik had ze nooit eerder gezien en aan hun outfits te zien waren ze nieuw. Dat het een echtpaar was, was direct duidelijk want ze hadden de zelfde outfit aan. Meneer, met een dikke ronde buik en dunne spillebenen droeg een korte zwarte broek, mevrouw echter, met een achterwerk wat nog volumineuzer was dan het mijne (altijd fijn om te zien) droeg een dunne zwarte legging die een pietsie doorscheen en ze hadden allebei een andere kleur zweetband om hun hoofd. Meneer een zwarte en mevrouw een witte. Verder droegen ze hetzelfde, gifgroene, t-shirt en dezelfde sportschoenen. Helemaal uitgerust en klaar voor hun eerste sportrondje. Mevrouw besteeg de ligfiets naast mij en meneer ging schuin tegenover ons iets moeilijks doen met gewichten. Zo af en toe lonkten ze naar elkaar en staken ze een duim op om aan te geven dat alles nog goed ging. Een goed huwelijk dus. Zo mag ik het graag zien. Alleen ging mevrouw naast mij na een minuut of tien ook niet zo prettig ruiken. Helaas voor mij. 

Moe maar voldaan fietsten mijn knieen en ik naar huis. Gauw onder de douche met een lekker luchtje, want ze zullen maar van je zeggen dat je de tent uitstinkt! Dat moeten we niet hebben!