Gel Nagellak

IJdelheid uw naam is vrouw! Wie kent het spreekwoord niet? Blijkbaar zijn mannen niet ijdel en wordt er maar van uitgegaan in dit spreekwoord dat alle vrouwen ijdel zijn. Als ik zo af en toe het straatbeeld bekijk weet ik zeker dat dit niet voor iedere vrouw geldt. En ikzelf? Ben ik dan ijdel? Nou op sommige punten best wel. Zo ga ik echt niet naar mijn werk zonder dat ik mijn haar gewassen en geföhnd heb en ook niet zonder een beetje make-up op de kop. 

Ook ben ik best ijdel als het om mijn nagels gaat. Die heb ik het liefst niet zo kort (ook niet van die heksennagels) maar met een bescheiden randje over de vingertop, geen velletjes langs de randjes en als het even kan met een keurig of vrolijk lakje. Ik verzorg ze doorgaans goed. 

Helaas zijn mijn nagels eigenwijze producten en voegen ze zich niet altijd naar mijn wensen. Tijdens mijn stageperiode de afgelopen twee maanden in het restauratieve deel heb ik ettelijke koffiekopjes (gebaks)schoteltjes, lepeltjes en noem maar op door de grote afwasmachine gehaald. Dat vonden mijn nagels niet leuk. Nu mag je zo en zo in zo'n keuken geen nagellak dragen vanwege de hygiene eisen, maar die hete stoom van die afwasmachine zorgden er voor dat mijn nagels in de dwarsstand gingen en een voor een het loodje legden. Korte, slappe stompjes was al wat restte. Ach een mens moet wat over hebben voor zijn werk dus ik nam het maar voor lief.

Totdat ik mij realiseerde dat ik met deze zielige stompjes naar Rome moest en daar niet alleen een concert bij moest wonen maar daar ook nog opgedoft aan een diner moest verschijnen. Wat nu. Goede raad was duur. En ja ik weet heel goed dat mijn probleempje met deze stompjes natuurlijk belachelijk is vergeleken met de echt grote wereldproblematiek en al het menselijk leed wat dat met zich meebrengt. 

Een lieve collega wist raad. Zij toonde mij haar eigen juweeltjes. Het was me al eerder opgevallen dat ze de laatste paar maanden telkens zo strak in de lak zat. En niet voor een paar dagen, nee weken en geen schilfertje of rafelig randje te bekennen aan haar nagellak. 

Ze vertelde me dat ze tegenwoordig erg van de gel nagellak was. Eerst liet ze het doen in een nagelsalon maar nu had ze voor haar verjaardag een doe het zelf setje gekregen en paradeerde ze vrolijk door het leven met keurige nagels. 

Nu had ik eerder al eens gelezen over gel nagellak maar daar las ik telkens ook bij dat het zo slecht voor je nagels was. Ik begon er dus maar niet aan. Echter voor ons Rome tripje met mijn zielige stompjes begon ik toch te twijfelen. Temeer omdat mijn collega mij verzekerde dat haar nagels er helemaal niet onder leden, sterker nog ze werden er alleen maar sterker van.

Ik liet me overtuigen en maakte een afspraak in een nagelstudio waar ze niet alleen kunstnagels zetten maar ook met gel nagellak werken. Het werd een belevenis op zich. De nagelstyliste wierp een blik op mijn stompjes en sprak bemoedigend: dat gaan wij eens even heel erg mooi maken voor jou hoor. 

En het werd mooi. De boel werd keurig gevijld, de nagelriemen tot de orde geroepen, korte metten gemaakt met akelige velletjes en rafelrandjes en tot slot keurig gelakt waarbij ik na ieder laagje mijn handen onder een lamp moest houden. De boel was meteen droog en met keurig handen ging ik de deur uit. Op weg naar Rome.

Het bleef mooi. Ook na thuiskomst bleef het mooi en dat terwijl het huishouden toch weer ter hand genomen moest worden. Alleen van de week na 16 dagen ging er een schilfertje af. Nog niet eens zo storend. Ik was al bijna helemaal fan. Bijna!

Wat opviel was dat mijn nagels natuurlijk gewoon doorgroeiden en dus kreeg ik een soort van hoog water. De boel moest er maar weer af. Daartoe had ik twee mogelijkheden. Of ik liet dat bij de styliste doen of ik kocht bij hen een afbiksetje. Ik neigde naar het eerste maar er was geen plek meer gisteren dus toch maar voor het doe het zelfsetje. 

Gisteravond zat ik dus een halfuur met tien vingers ieder afzonderlijk gewikkeld in aluminiumfolie waar een soort van watje inzat wat bevochtigd moest worden met het afbijtmiddel. Na een halfuur kon ik de boel er zo afschuiven vermelde de gebruiksaanwijzing en anders kon ik met het bijgeleverde houtje of het schuursponsje de boel verwijderen. Wat een gepruts. Na een uur knoeien had ik mijn eigen nagels weer terug. Maar oh wat zagen ze eruit. Alsof ik tien schuursponsjes aan het uiteinde van mijn vingers heb. Ik kan me zo verhuren bij een schildersbedrijf. 

Ik smeer ze steeds maar in met een goede nagelcreme en dat helpt wel een beetje maar deze week hoef ik echt geen panties aan te trekken want dan hangen de vellen aan de panties. Ook zal ik voorzichtig moeten zijn met handen schudden. Je wilt de mensen tenslotte niet bezeren. Nee die gel nagellak komt er hier voorlopig niet meer in.

Een goede les voor een ijdele vrouw. Mijn moeder zei het vroeger al. Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden!