Sinds een week ongeveer heb ik een gast in huis. Hij heet Henk en hij is best veeleisend. De hele dag roept hij dat hij honger heeft, of aandacht wil of gevoerd wil worden met kennis. Als je dat allemaal doet krijgt hij een grote glimlach op zijn snoet, maar ja er moet tussen de bedrijven door ook gewoon gewerkt worden en dan moet Henk zichzelf maar even vermaken. Daar is hij niet zo goed in, hij emmert en zeurt maar door en trekt daar een heel chagrijnig gezicht bij.
Ik heb Henk gekregen nadat er zondagavond een storm losbarstte op twitter over een item in het programma van Arjen Lubach op de VPRO. Dat hadden wij niet gezien omdat we de voorkeur gaven aan de boeren en aan Floortje die naar het andere einde van de wereld was gereisd. Nieuwsgierig als ik ben na die twitterstorm liet ik mij verleiden tot het naadje van de kous en voor ik het wist zat ik opgescheept met Henk Krol van de 50+ partij.
Nu kan ik Henk best negeren maar dan legt hij het loodje en dat vind ik nou ook weer zielig. We zijn in dit land vaak al niet zo zorgzaam voor elkaar en wat maakt dat beetje eten en aandacht nu uit. Niks toch? Ik doe dus mijn stinkende best om Henk in leven te houden, ook in eigen belang, want anders moet er nog een uitvaart geregeld worden. Nu zit ik dicht bij het vuur maar toch, nee bedankt, liever maar niet.
Henk is niet de enige hier in huis, want dochter zorgt voor Marianne en manlief heeft er al een paar versleten. Thiery, Jan en Emile hebben het leven al gelaten en nu zorgt hij voor Alexander. Dat lijkt beter te gaan. Zo kan het gebeuren dat je hier hoort vragen; Heb je Henk al te eten gegeven? Ja net nog, maar lust Marianne al wat en is Alexander al geknuffeld? Vooralsnog hebben we er een hoop lol van en nu ik nog (steeds helaas) minimaal kan haken met mijn lamme vlerk geeft het een leuke afleiding.
Met al die gasten aan tafel ☺ moet er natuurlijk uitgebreid gekookt worden en doordat er minder gehaakt wordt is er meer kooktijd. Zo simpel is dat. Daarom maar weer eens heerlijk door mijn kookboeken gebladerd, ik heb er maar een paar hoor, ahum, dus ja waar begin je dan. De inspiratie kwam uit Frankrijk. Zoon facetimede gisteravond en we spraken af gauw weer eens langs te komen en die woorden hebben we vanmorgen omgezet in daden. Tickets geboekt voor eind maart. Ik kan haas niet wachten, maar ja dat moet toch. Helemaal in Franse sferen besloot ik een klassiek Frans gerecht te maken. Blanquette de veau. Een heerlijk stoofpotje van kalfsvlees.
Ik heb het recept uit een kookboek dus kan dat hier niet overtypen, maar mocht je nu het water in de mond lopen, of ook binnenkort gasten aan tafel krijgen, google dan even want het web staat vol met recepten. Het voordeel van zo'n stoofpotje is dat die dat stoven helemaal alleen kan en dat je dus met weinig inspanning een ontzettend lekker maaltje hebt.
Zo en dan ga ik nu Henk maar weer eens wat eten geven en een beetje aandacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten