Onder de pannen......

Gister met mijn echtgenoot naar Zeist gereden naar de Sola fabriekswinkel. Daar kwam mijn nu zo zwarte pannetje samen met zijn broertjes (of zusjes) ooit uit de fabriek gerold. Na rijp beraad en eens wat over het internet gesurfd maar besloten dat er een nieuw pannensetje moest komen. Niet alleen het geblesseerde pannetje vervangen maar ook nog twee anderen van dezelfde familie. Na jarenlange trouwe dienst deden ze het nog best goed maar de knoppen op de deksels begonnen ook al een beetje los te laten en als je een los pannetje koopt dan moet je maar afwachten of je dat wel kunt stapelen en behept met veel kastruimte zijn wij niet. 

In Zeist hadden ze pannensets te kust en te keur voor zeer vriendelijke prijzen. Ons nichtje van 12 was ook mee want die is dol op koken en dus is zo'n winkel wel aan haar besteed. Binnen twintig minuten waren we de nieuwe eigenaren van een leuk setje met vier pannen. Allemaal een tikkie kleiner dan we nu hebben en dat is met ons steeds kleiner wordende gezin heel handig. 

Opgetogen gingen we naar de kassa en passeerden we bakken vol met bestek. Allemaal los aan te schaffen in verschillende modelletjes. Nichtje hield een mes omhoog en riep, kijk eens wat een gek mes. Had ze me daar toch een vismes in haar handen en daar was ik nu al tijden naar op zoek. Helaas hadden ze er maar twee van, maar de aardige verkoopster die ons hoorde vertelde dat er van andere modellen ook vismessen waren en ze toonde ons een bakje vol. Kijk daar hadden we wat aan. Dus schaften we ook zes vismessen aan voor de schappelijke prijs van vijfenvijftig cent per stuk. 

 (Zijn ze niet leuk)












Tevreden over deze aanschaf stapten we weer in de auto op weg naar Hilversum. Daar had ik vorige week in een kookwinkel een cadeautje gekocht voor mijn jarige broer. De vader van ons nichtje. Helaas bleek hij het al te hebben en dus moest het geruild worden en omdat we nichtje al veel langer hadden beloofd om eens mee te gaan naar deze giga grote kookwinkel was dit een mooi moment. Kon ze meteen helpen met het uitzoeken naar een ander cadeautje voor haar vader. Twee vliegen in een klap.

Ze keek haar ogen uit en wat was het leuk om haar te zien stralen op de afdeling bakbenodigdheden. Zij is ons Heel Holland Bakt talentje in de familie en als een kind in de snoepwinkel stond ze daar. Dat is toch genieten om dat als oom en tante te mogen bekijken. Natuurlijk mocht ze een kleinigheidje uitzoeken en ze koos een paarse siliconenvorm om cakejes in te bakken. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat. We ruilden het cadeautje nog om en brachten haar naar huis, alwaar we werden uitgenodigd voor de soep. Lekker hoor. 

Eenmaal thuis heb ik mijn nieuwe pannetjes uitgepakt en ze liefdevol afgewassen. De oude pannetjes zijn bedankt voor hun diensten en hebben hun laatste rustplaats gekregen op het pannenkerkhof. Vanavond fijn mijn nieuwe pannen uitproberen. 

Mijn pols heeft inmiddels een beter humeur maar dat is nog wel snel van slag. Vanmiddag heb ik even wat steekjes gezet voor mijn uil, maar na een half uurtje was het klaar. In ieder geval toch wat kunnen doen en nu maar hopen dat het humeur blijft verbeteren want voor de 24 moet mijn uil op de post en donderdag is ons uitje naar de handwerkbeurs en het zou jammer zijn als je daar zoveel moois ziet en je kunt er niks mee. Alhoewel dat is wel weer goed voor de portemonnee.