Aan zee!

Vanmiddag waren we op bezoek bij ons nichtje. Zij woont in een piepklein plaatsje in de kop van Noord-Holland in een klein, maar schattig appartementje met uitzicht over de landerijen. Als ze s'morgens wakker wordt dan is het eerste wat ze hoort een kukelende haan of een loeiende koe. Een heel mooi stukje Nederland.

Het was veel te mooi weer om binnen te zitten dus gingen we met nichtje op stap. Zij mocht kiezen; wilde ze naar de winkels in Schagen om daar een terrasje te pakken of zouden we naar zee? Het werd de zee en dus stelden we de tomtom in en tuften op ons gemakje naar Callantsoog.

Daar was het even lastig om een parkeerplek te vinden, maar mijn echtgenoot heeft wat betreft parkeerplekken het geluk aan zijn kont hangen, want binnen een mum van tijd hadden we het fordje geparkeerd en liepen we het dorp in. Ik was er nog nooit geweest, maar wat een schattig dorpje.

Gezellige winkeltjes, met natuurlijk veel strandspullen, eettentjes en soort van draaimolen voor het grut en dat alles gezellig tegen de duinen aan geplakt. Tegen die duinen een trap waarmee je gemakkelijk naar boven klimt en dan heb je uitzicht over de zee.

Ik word altijd blij van de zee. Nichtje ook en dus zogen wij onze longen vol met die frisse zeelucht en liepen het pad over richting het eerste de beste strandpaviljoen. Ook daar vond echtgenoot nog snel een tafeltje vrij en lieten wij ons zakken en staarden naar de Noordzee. Die lag daar kalmpjes voor het strand en vermaakte diverse badgasten met hier en daar een gezellig golfje. Zo af en toe als de wind een beetje opstak dan schuimde de zee een hoger golfje op en zagen we de badgasten gezellig meedeinen. Een dikke schaterlach klonk beneden ons vanaf het strand van een kind wiens voetjes door de zee werden gekieteld.

We namen een frisje en kletsten gezellig bij met nichtje die we al een tijdje niet gezien hadden. Heerlijk ontspannend in onze stoelen met alleen maar vrolijke mensen om ons heen. Als je al een slecht humeur zou hebben dan zou dat daar op stel en sprong verdwijnen. Er viel ook veel te zien, badgasten op het terras die veels te lang in de zon hadden gezeten en nu als vuurtoren konden dienen boven op het duin, zo rood als ze zagen. Wat honden, die nat en zanderig bij de voeten van hun baasje lagen en wel eens flink naar elkaar wilden blaffen (wel wisten dat de baas dat niet goed zou vinden) en tenslotte de kop maar op de poten legden en een dutje gingen doen.

Na een ruim een uur brachten we nichtje weer terug naar huis, ze had nog een andere afspraak en reden wij weer terug naar Amsterdam. In de tussentijd was het zwerk dichtgetrokken en begon het flink te regenen, maar ach we gingen toch naar huis.

Op de terugweg bedacht ik mij wat een tegenstelling het was in vergelijking met dinsdagmiddag in hartje Amsterdam. Daar ook heerlijk mensen kijken maar oh wat is die stad vol, druk en lawaaierig. Vandaag was het dorp Callantsoog ook best druk, maar veel minder lawaaierig en veel meer ontspannen. En veel meer frisse lucht. In Amsterdam word je soms gek van de wietlucht (als je niet uitkijkt kun je gratis stoned worden) en in Callantsoog slechts de geur van de zee en de wind in je haren. Heerlijk.

Eigenlijk wel fijn dat wij in zo'n klein landje wonen met al die verschillen en alles nooit heel erg ver weg. Moraal van dit verhaal? Ik moet vaker naar zee!