Gootsteen

Het is niet altijd leuk dat je kind ruim 1200 kilometer verderop woont. Het is natuurlijk fijn dat de hedendaagse communicatiemiddelen het makkelijker maken om contact met elkaar te hebben dan dat dat vroeger het geval was. Dan kon je eens in de zes weken een brief verwachten althans als de geëmigreerde van brieven schrijven hield anders kon je wel inpakken.

Het blijft jammer dat je niet even een kopje koffie met elkaar kunt drinken of dat hij niet even binnen kan vallen voor een knuffel en een bordje eten uit moeders keuken, maar dat is nu eenmaal niet anders.

Gelukkig hebben we facetime. Wat een uitkomst. Het kan dus gebeuren dat ik lekker op de bank aan het haken ben en dat mijn telefoon op de leuning ligt met verbinding met Frankrijk. Dan is zoon zijn ding aan het doen en ik dus het mijne en ondertussen kletsen we over alles en nog wat. Of vader en zoon zijn met elkaar in gesprek over mannendingen en luister ik gezellig mee als zat ik daar aan de keukentafel. Dat zijn gezellige gesprekken.

Toch was ik laatst een beetje aan het simmen tegen echtgenoot dat je op deze manier wel contact hebt met elkaar maar toch meer in grote lijnen. De kleine, juist zulke normale dingen, blijven vaak een beetje onderbelicht. Dat gaat nu eenmaal zo, vond man en daar heeft ie natuurlijk gelijk in.

Vanavond echter hadden we via facetime een ander kijkje in het Franse huishouden. Terwijl we aan het kletsen waren vertelde zoon over de gootsteen die verstopt was. Vader en zoon bespraken hoe te handelen.  Het punt was dat er ook geen gootsteenontstopper in huis was en dat die in de winkels bij hun in de buurt ook niet verkrijgbaar zijn. De Franse Gamma zit helaas niet in de nabije omgeving.

Ik heb geen verstand van verstopte gootstenen dus bemoei me niet met zulke gesprekken. Al had ik hier thuis de boel doorgeprikt met een breinaald, maar die is daar niet in de inventaris opgenomen. Als ze nu wat dichterbij hadden gewoond hadden ze er eentje kunnen lenen! Opsturen gaat me te ver en dat zou natuurlijk ook te lang duren.

Dus begon zoon aan dit loodgietersklusje met support van zijn vader en was ik getuige van de ontstopping van een Franse gootsteen. Nou dat is net zo ongezellig (en vies) als de Nederlandse gootsteen. Maar nu ben ik wel te weten gekomen dat de Franse afvoerbuizen heel anders aangesloten worden dan de Nederlandse collega's. Daar had ik dus geen idee van.

Inmiddels is de klus geklaard en doet de boel het weer en volgens mijn echtgenoot moet ik nu niet meer zeuren over afstand en de kleine dingen missen, want nu was ik dus mooi getuige van klein huishoudelijk nood. Daar heeft hij wel gelijk in.

Toch weer wat geleerd.