Voorpret!

De bruiloft van zoon en schoondochter is al over minder dan twee maanden. Het schiet al op en ook de voorbereidingen in Frankrijk voor hun grote dag zijn in volle gang. Aan de zijlijn leven en beleven we mee.

Er is een app van schoondochter naar dochter en mij over DE Jurk! en ook wordt er via de app gecommuniceerd tussen de moeder van de bruid en de gom. (ik dus). De moeder van de bruid liet per app haar hoed zien. Een prachtig, zwart, elegant model en kreeg ik het verzoek om ook een hoed te dragen. Nu heb ik nog een hoed - ik droeg hem 17 jaar geleden op de bruiloft van mijn broer - maar die hoed is tomaatrood en mijn outfit voor die dag is blauw. Dat slaat waarschijnlijk als een tang op een varken en dus moet ik nog op stap om een hoedje aan te schaffen.

Heel even dacht ik nog even om Prinses Beatrix een tweet te sturen (ik volg haar op twitter) want zij heeft zoveel hoedjes in allerlei soorten en kleuren dat ze er vast wel eentje te leen heeft voor mij. Maar uiteindelijk leek me dat toch geen goed idee want dan moet ik op bezoek bij haar in de Lage Vuursche en dat gaat vast mis. De Lage Vuursche is een heel leuk dorpje en je kunt er heerlijk pannenkoeken eten maar zo'n koffievisite bij onze voormalige koningin is voor deze onhandige kluns geen goed idee. Van de zenuwen mors ik vast koffie op het perzische tapijt en koffievlekken zijn heel lastig te verwijderen. Dus die hoed die moet nog.

Eerst was dochter aan de beurt want zij is behalve getuige ook nog bruidsmeisje en daar hoort natuurlijk ook een leuke jurk bij. Vandaag had ik speciaal vrij genomen om lekker een moeder-dochterdag te hebben en mocht zij dus ook bepalen wat we gingen doen. Zwembad, strand of waar ze maar zin in had. Het werd naar de stad om een jurk te zoeken.

Ze had een mooie gezien op de website van de Bijenkorf, maar hij was in de sale dus moesten we maar hopen dat hij ook nog in de winkel hing in de juiste maat. Dus wij vanmorgen de stad in. Naar ons eigen Amsterdam. Daar was het zo rond 11 uur in de ochtend op een doodgewone dinsdag al een drukte van belang. Mensenkinderen vanaf het centraal station wordt je opgenomen in een draaikolk van toeristen en met een beetje geluk kom je uit die kolk net voor de deur van de Bijenkorf. In het weekend is het al een tijdje niet meer leuk om de stad in te gaan, zo vreselijk druk is het met toeristen. Het is goed voor de economie hoor, maar even lekker op je gemak rondlopen in je eigen stad is er niet meer bij.

In de Bijenkorf viel het mee qua drukte en begaven wij ons naar de tweede etage. We liepen een rondje, snuffelden in alle uitverkooprekken, hingen wat gepast moest worden op de arm, schrokken ons soms een hoedje van de prijs (600 euro in de uitverkoop voor een jurkje is toch niet normaal) en vonden uiteindelijk de jurk die ze had gezien op de site.

Toen moesten we nog 100 chinezen ( tikkie overdreven ik weet het) verzoeken om op te schieten in de pashokjes en kon het passen beginnen waarbij mijn taak voornamelijk de rits dicht trekken was en eerlijk zeggen wat ik er van vond! Het werd de jurk van het internet. Fuchsia rose met een prachtige halslijn en een uitwaaierende rok. Hij staat haar beeldschoon!

We namen een trammetje naar het Rembrandtplein en streken neer op het terras voor een lekkere salade als lunch. Het Rembrandtplein is altijd leuk er is altijd wat te zien. Hier niet alleen toeristen, maar wordt er ook gewerkt in de stad. De mensen van de kantoren die een broodje gaan kopen mixen met hun kantoorkloffies harmonieus met de toeristenoutfits en de outfits van de werkende man/vrouw op straat. Het is een ijverig volkje hoor die Amsterdammers, het plein werd gestofzuigd, de tramrails met een speciale auto gesopt en overal tussendoor zwenken de veegwagentjes van de gemeentereiniging en rijden leveranciers af en aan om de hotels en de restaurants te bevoorraden.
De chauffeur van de vleesgroothandel zette zijn vrachtwagentje eventjes dubbel om een groot krat naar binnen te brengen onderwijl schreeuwend tegen de trambestuurder dat ie met een wippie weer terug is. De bestuurder stak zijn duim op en wachtte zonder gemor tot de rails weer vrij was.

Al die bedrijvigheid is zo leuk om naar te kijken. Ik kan daar wel een paar uurtjes stukslaan en omdat dochter met hetzelfde virus van "mensen kijken" besmet is hadden wij het samen prima naar de zin.

Ineens werden wij verrast door gezang. Zes meisjes van een jaar of 16-17 hadden zich aan de rand van het grasveld gevestigd en zongen daar een lied. Drie van de zes begeleidden de act met gitaar en trommel en het zesde meisje voerde daarbij een moderne dans op. Ze deden erg hun best. Helaas voor hen hadden de voorbijgangers niet veel aandacht voor hun optreden en werd er al helemaal geen geld gedoneerd. Er werd ander repertoir ten gehore gebracht en de dans werd nog uitbundiger, maar ook dat mocht niet baten.

Tijdens de aangepaste act kwam er een gemeentekar aanrijden en de bestuurder parkeerde pal voor de zes meisjes. Hij stapte doodgemoedereerd uit en ging zijn waterfles vullen bij het tappunt midden op het plein zonder het flauwste besef dat hij de dames nu helemaal uit het zicht had gezet met zijn actie. Die dropen dan ook teleurgesteld af om het elders op het plein, waar de standbeelden staan van De Nachtwacht en zijn kornuiten, opnieuw te proberen.

Wij gingen maar weer eens in de benen en drongen ons door de menigte over de bloemenmarkt (tip koop nooit bloembollen op de bloemenmarkt in Amsterdam, veel te duur) naar de Leidsestraat. Daar liepen we tegen precies de juiste schoenen aan voor bij haar jurk.

Het was een prachtige dag!