Door weer en wind.....

Mensenkinderen wat gaat de wind tekeer de afgelopen dagen. Ik denk steeds dat er iets in de brievenbus wordt gegooid maar als ik dan ga kijken blijkt dat de wind een spelletje speelt. Hij staat vol op de voordeur en tilt dan steeds het klepje van de brievenbus op.

S'morgens maakt de wind me wakker en s'avonds wiegt hij me - veilig gelegen onder mijn warme dekbedje - in slaap. Op twitter las ik verhalen van mensen die onrustig worden van dit weer. Ik kan me er wel iets bij voorstellen maar zelf heb ik er geen last van zolang ik er maar niet door hoef.

Vanmorgen werd ik echter verwacht in ons uitvaartcentrum in Haarlem en dat was andere koek. Gelukkig moest ik er halverwege de morgen zijn, maar toch pakte ik een staartje van de ochtendspits mee en had nog een restje file. Dat kwam omdat de wind zijn grote vrienden, flinke buien en dikke regen, had meegenomen. Dat was een gezellig ritje, maar niet heus. Het kwam met bakken uit de lucht en hoe dichter ik bij Haarlem kwam hoe harder de wind op mijn fordje beukte.

Gelukkig kwamen mijn fordje en ik veilig aan en woei ik het pand binnen. Eerst maar even de natte jas ophangen en toen gauw naar de toiletruimte om mijn haar, dat coupe storm had gekregen, weer in orde te brengen.

Hoe anders was het toen ik na gedane zaken rond het middaguur de deur weer uitliep. Toen scheen de zon in Haarlem en die zette de stad in een prachtig licht. Zeker met al die bloesemboompjes die nu volop in bloei staan. Zo mooi! Dat was een onverwacht cadeautje.

De rest van de dag heb ik thuis gewerkt en al snel was de zon weer verdwenen en begon de wind opnieuw te plagen. Vanaf mijn werkplek heb ik zicht op de tuin en het was grappig om te zien, hoe onze huis, tuin en keukenhoutduiven (Dollie en Dirk) tijdens het zoenen bijna van de schutting woeien. Het zoenen lukte daardoor niet erg. Ook de halsbandparkieten hadden moeite met landen op de pinda's en moesten diverse malen een doorstart maken en opnieuw de landing inzetten. Leuk zo'n uitzicht. Dat heb ik vanachter mijn bureau in het pittoreske Almere niet en ik ben ook nog eens heerlijk opgeschoten met mijn werk. Altijd fijn.

Omdat je aan het weer toch niks kunt veranderen maak ik me er ook maar niet druk om. Zolang je er niet door hoeft vind ik het prima. Sterker nog nu in de avond is de wind wel wat gaan liggen maar laat hier toch nog behoorlijk zijn stem horen en dat vind ik eigenlijk wel gezellig. Kopje koffie er bij, wat leuke blogjes lezen en natuurlijk een handwerkje bij de hand.

De babyslofjes zijn helemaal af en zijn erg schattig geworden. Ik hoop ze het weekend op de post te kunnen doen. Tijd voor weer een paar vlaggetjes dus en dat haakt heerlijk weg. Ik mag ze uiteindelijk wel stevig aan elkaar maken want anders waaien ze bij ieder zuchtje wind weg. Al zal  tegen de tijd dat de slinger af is de wind vast wel zijn gaan liggen.