C'est fini!

De Nijntje trui voor Arthur is klaar! Vanmiddag heb ik er de laatste hand aan gelegd. Alleen de zijnaden moesten nog dicht en daar leent zo'n regenachtige zondag zich prima voor!

Morgen gaat hij op de post en dan hopen we maar dat hij hem nog een keertje aan kan voor dat het te warm is. In Marseille is het nu al zo'n 17 à 18 graden en dan is zo'n trui natuurlijk veel te warm. Nu vertelde schoondochter wel dat het s'morgens nog erg fris is en dat hij dan vaak wel nog een trui aan heeft. 

Het kan ook zijn dat de trui nog veel te groot is. Nu is Arthur best groot voor zijn leeftijd en is de trui een beetje ruim uitgevallen. Dat komt omdat deze oma niet goed had opgelet met het patroon en in plaats van maat 86 per abuis maat 98 heeft aangehouden. Aan de ene kant goed omdat Nijn er anders niet inpaste - ik heb al een beetje lopen smokkelen - en aan de andere kant jammer want als hij nu te groot is dan moet nog maar blijken of hij dan in het najaar nog wel past. 

Enfin als dat zo zou zijn dan maken we gewoon een nieuwe en dan krijgt deze trui vast ook een goede bestemming bij een vriendje of vriendinnetje van Arthur op de crèche. 

Dreumesen groeien in het tweede levensjaar minder hard dan in het eerste jaar dus wie weet gaat het wel gewoon passen. In elk geval heb ik een hoop plezier gehad van het breien. Het eerste werkstuk na de operatie aan mijn hand die ik weer heb kunnen maken. 

Fijn hoor om weer te kunnen handwerken, nog steeds niet heel lang achter elkaar want dan krijgt mijn duim een slecht humeur en gaat mijn hand muiten door niet meer te willen meewerken, maar het kan weer en dat is heel erg plezierig.  

Morgen gaat hij dus op de post en dan maar hopen dat Arthur hem mooi vindt.