Op zijn babyslofjes!

Toen ik voor het vlaggetjesproject in mijn grote plastic bak met voorraad en restjes wolletjes dook kwam ik ook een paar bolletjes softfun tegen van de Zeeman. Het waren verschillende kleurtjes, wit, blauw, rood en grijs en die had ik ooit eens gekocht omdat ik de kleuren mooi vond en wat voorraad babywolletjes altijd van pas komt.

Dus toen de trui van Arthur ingepakt en wel op de post naar Frankrijk was en ik me dus eigenlijk vol overgave aan de vlaggen kon wijden, piepte er ineens een ander ideetje op. Een collega bij ons op de verdieping (ze zit achter ons) is zwanger en verwachtte rond 17 maart haar baby. We wisten al dat het een jongetje zou worden en toen ik de bolletjes softfun in handen had dacht ik, komaan laat ik een paar babyslofjes voor haar breien, voor straks als de kleine er is. Dat is een lief cadeautje.

Ik heb toen ik een jaar of acht was leren breien van mijn mams. Bij ons thuis werd er altijd gehandwerkt dus dat wilde ik ook. Kruisjes borduren kon ik al en breien leek me een logische stap. Na de eerste lessen recht en averecht breien, kon ik rechte lapjes maken waar ik voor mijn poppen en/of barbies dan rokjes, shawls of dekentjes van maakte. Leuk om te doen maar ik wilde meer en daarom leerde mijn mams me babyslofjes breien. De eerlijkheid gebied me om te zeggen dat zij in het begin de moeilijkste zaken, zoals het opnemen van de steken aan de zijkant van het voetje voor haar rekening nam, maar al gauw kon ik het zelf.

Ik heb dus ettelijke slofjes gebreid, voor mijn poppen, voor mijn nichtjes, voor mijn eigen kinderen en heel veel kraamcadeautjes. Best gek dat ik voor Arthur nooit slofjes heb gebreid.

Zondagavond zocht ik even op internet naar een goed patroontje, want ik wist nog wel hoe het moest maar had geen idee meer van de stekenverhoudingen. Ik vond hier een patroontje en ging aan de slag. Er was nog wat twijfel over de kleur en koos uiteindelijk de grijze. Wat leuk weer om te doen.

Maandag belde ik eens met de betreffende collega. Ik was benieuwd hoe het met haar was, maar kreeg geen gehoor en sprak haar voicemail in. Dinsdag appte ze me dat ze er nog niet aan toegekomen was om me terug te bellen. Daar had ze een geldige reden voor want in de nacht van zondag op maandag is ze bevallen van een prachtig jongetje en alles is goed met moeder en kind.

Nu moet ik natuurlijk een beetje vaart maken en vanavond kwam het eerste slofje af. Hij moet nog wel in elkaar gezet en er moet een koordje komen, maar dat komt later wel. Nu gauw aan de tweede beginnen en dan kan het kraamcadeau naar de nieuwe wereldburger.