Ledikantje

Achter ons bed staat een ledikantje sinds twee dagen. En in dat ledikantje slaapt onze kleinzoon. Om zijn ouders een paar nachten doorslapen te gunnen slaapt hij bij ons op de kamer en precies aan het voeteneind van ons bed past dat ledikantje.

Het is een heel oud ledikantje want mijn moeder heeft er voor het eerst in geslapen in 1940. Haar beide broertjes hebben nooit het levenslicht mogen aanschouwen en dus heeft het ledikantje jarenlang in de opslag gestaan totdat ik werd geboren. Toen ik uit de wieg was gegroeid heeft mijn vader het opgeknapt en heb ik en hebben mijn zusje en broertje er in geslapen.

Daarna hebben mijn zoon en dochter er in geslapen als ze bij opa en oma waren en ook mijn neefjes en nichtjes hebben er in gelegen. Een echt familieledikantje dus. Toen Arthur zich aankondigde hebben we het ledikantje weer van zolder gehaald bij mijn vader. Het is makkelijk in en uit elkaar te zetten en nu slaapt Arthur er in als hij in Nederland is.

Toen we vrijdagavond van Schiphol thuis kwamen en de kleine man wat gegeten had heb ik hem in bad gedaan want hij was helemaal vies en plakkerig van de reis en de hitte in Marseille. Je kon zowat spinazie kweken in dat lekkere nekje van hem. Helemaal schoon en geurend naar de Zwitsal kwam hij uit bad. Natuurlijk hadden we hem het bedje laten zien en hij had zelf alvast zijn knuffels er in gegooid. Na het bad een fles en een verhaaltje en toen ging hij naar bed. Hij draaide zich op zijn zij en met zijn knuffel in zijn arm viel hij direct in slaap.

Het is zo leuk om zelf in je bed te liggen en zijn lieve slaapgeluidjes te horen. S'nachts komt hij nog voor een fles. Thuis is het zo warm dat hij ook midden in de nacht dorst heeft, maar na een fles gaat hij weer liggen en slapen. Dat was een paar weken geleden nog wel anders, maar nu gaat het slapen gelukkig een heel stuk beter.

En als hij dan s'morgens wakker wordt dan praat hij eerst tegen zijn knuffels en tegen zich zelf voordat hij gaat staan in zijn ledikantje en ons ziet. Ik was al wakker en hoorde hem rommelen voordat hij ging staan. Hij zegt geen oma tegen mij maar roept me met A-ie. Gek kind!

Maar goed hij was blij me te zien en wat heerlijk zo'n vrolijk mannetje nog even tussen ons in. Het huis is een puinhoop en de gebroken nachten zijn even wennen, maar oh wat een rijkdom zo'n klein mannetje om je heen! Ik geniet!