Aanloopje

Nog amper een week en dan is het kerstmis. Voor veel mensen breekt de meest stressvolle week van het jaar aan met alles wat er nog moet gebeuren voordat men gewassen en gestreken achter het gourmetstel kan schuiven.

Ik heb eigenlijk niet vaak last van kerststress want als we het vieren met een grote groep familie dan is het een kwestie van de zaken goed plannen, lekker maar niet ingewikkeld koken en als er dan iets vergeten wordt of misgaat de schouders ophalen en en er om lachen. Gewoon vooral veel voorpret hebben.

Dit jaar heb ik helemaal geen stress want veel gekookt gaat er door mij niet worden. De Franse tak van de familie viert dit jaar kerst bij de ouders van schoondochter in Parijs dus zijn wij maar met een pietepeuterig groepje. Het wordt culinair niks spannends, maar wel lekker en het meeste werk in de keuken zal mijn man op zich nemen want een hele maaltijd koken gaat echt nog niet lukken. Het is jammer omdat ik er altijd zo'n plezier in heb, maar man kan heerlijk koken dus niks aan het handje.

Wat een klein beetje kerststress oplevert is dat één gaspit van onze kookplaat het heeft begeven en het er niet naar uitziet dat dit nog gemaakt kan worden voor kerst. Sterker nog de reparatie wordt hoogstwaarschijnlijk duurder dan een nieuwe kookplaat. Waardeer het en repareer het is de slogan maar dan moet dat wel lonen natuurlijk. Woest kan ik om dit soort zaken worden, want de kookplaat is pas 8,5 jaar oud en het is toch eeuwig zonde dat je dan een nieuwe moet kopen omdat repareren duurder is? Maar goed ik kan er niks aan veranderen dus dat probleem schuiven we even door tot januari.

Voor het kerstdiner moeten we maar wat slimmer plannen met 1 pit minder. Komt wel goed.

Ook van de boodschappen heb ik geen stress want de firma Picnic komt deze keurig bezorgen! Hoe relaxed kun je het hebben. Er moeten nog een paar bescheiden cadeautjes onder de boom komen en ook deze heb ik online besteld. Normaal gesproken ga ik liever naar een winkel, maar dat is nu als tijdelijke éénarmige niet zo handig.  Sorry lieve middenstanders hier in het dorp, ik maak het volgend jaar goed.

Ondertussen doet mijn arm haar best om te herstellen. De blauwe plekken trekken langzaam weg en ik kan de arm al weer veel beter bewegen. Aankomend weekend is het drie weken geleden en dan mag ik het weer heel voorzichtig gaan belasten. Wie weet lukt het me om dan een paar steekjes te haken, gewoon om te kijken hoe het voelt. Niet tegen mijn man vertellen hoor! Hij houdt me in de gaten en zorgt goed voor me want natuurlijk erg lief is.

Mijn dagen bestaan nu dus uit een paar uur werken (dat gaat best goed vooral omdat mijn werk uit veel praten bestaat) en verder bij de kerstboom zitten (wel eens geprobeerd om kerstballen met links in een boom te hangen 😀) en lezen! Vooral veel lezen!

Ik had voor mijn verjaardag een boekenbon gehad en daarmee heb ik wat ebooks gekocht voor een prikkie en de serie van Erika Foster ontdekt van de schrijver Robert Bryndza. Mocht je nog om een fijne thriller verlegen zitten dan kan ik je het 1e deel aanrader. Een goed verhaal al hadden de personages wat verder uitgediept mogen worden. Mijn bon was nog niet op dus ik heb mezelf maar getrakteerd op deel 2 en 3.

Zo is het dus een rustig aanloopje naar kerst!