Geduld is een........

Gevolg gevend aan het advies dat ik eerder op een blog kreeg sloeg ik afgelopen zondag een uurtje stuk met patronen zoeken op internet.

Het was toch slecht weer en heel veel anders kon ik niet. Om de zoektocht een beetje gericht te doen had ik bedacht dat ik patronen zou zoeken voor een trui voor Arthur. Dat leek me nu een gezellig vooruitzicht. Dat ik, zodra er groen licht komt om weer te mogen handwerken, kan starten met een trui voor dat lieve, kleine boefje.

Ik zei al eerder dat de brandweergenen er bij Arthur zitten ingebakken en dus zocht ik naar een patroon met een brandweerauto. Die vond ik uiteindelijk na lang zoeken op deze site. Hier vind je te kust en te keur leuke inbreipatronen en wat ik heel handig vind is dat de afmetingen van de motieven er bij staan.

Vorig jaar had ik al behoorlijk moeten smokkelen om een patroon van Nijntje kwijt te kunnen in het voorpand. Nijn kreeg toen iets kortere oren. Deze brandweerauto is 47 steken breed en 42 naalden hoog dus dat moet passen in een trui voor zijn maat.

Ook op Pinterest kwam ik leuke ideeën tegen maar dan is er lang niet altijd een patroon beschikbaar. Ik kwam daar onder andere een deze leuke olifantentrui tegen:

Maar hier is geen patroon van en nu wil ik best voor een leuk patroon betalen maar het blijkt dat je het alleen als pakket kunt bestellen. Het patroon én het garen samen. Saillant detail het moet uit Frankrijk komen en het wordt niet vanuit Frankrijk naar Nederland gestuurd. Dan moet ik mijn schoondochter vragen of zij hem bestelt en kan ik er pas in februari aan beginnen.

Uiteindelijk vond ik op de eerder genoemde site nog leuke patronen van Dikkie Dik en van Bumba. Deze zijn ook allebei in trek bij Arthur.

Omdat ik zelf niet goed kan kiezen welk patroon ik nu het leukste vind heb ik maar een mail aan Arthur gestuurd met de vraag óf hij wel een door oma gebreide trui wil hebben én als hij dat wil, welke hij dan wil en welke kleur het moet zijn. Het kan natuurlijk best zo zijn dat hij denkt, nou oma doe maar niet want dan sta ik volledig voor schut op de crèche en lachen ze me uit om mijn zelfgebreide trui. Je weet het niet hè als oma.

Enfin ik heb nog geen antwoord gehad van de kleine meneer. We hadden hem vanavond wel via FaceTime aan de telefoon maar hij zat nog even bij te komen van een drukke dag. Hij was vanmorgen namelijk gevallen en moest met een scheur in zijn kin halsoverkop met zijn moeder naar het ziekenhuis. Gelukkig bleek het uiteindelijk mee te vallen en hoefde het niet gehecht of geplakt te worden. Er zit nu een mooie berenpleister op zijn kin.

Dus nu moet oma even in de wachtkamer en dat geeft niks want handwerken is er toch voorlopig niet bij. Afgelopen maandag zijn de hechtingen eruit gehaald en dacht ik alles weer te mogen doen maar dat valt vies tegen. Aan de buitenkant is het maar een wondje van 4 centimeter maar aan de binnenkant is het een wond van 30 centimeter en dat duurt wel even voor de boel weer goed is. Ik moet dus geduld hebben en dat heb ik eigenlijk niet. Zelfs werken mag niet volledig en dat is voor mij een hard gelag. Er zit niks anders op dan het rust te geven want ze hebben me goed verteld wat de consequenties zijn als ik het niet doe en daar wil ik ver van weg blijven.

Arthur kan dus rustig nadenken over zijn trui en eventueel nog andere verzoekjes indienen en tot die tijd vermaak ik me met boeken en blogjes lezen, blogjes typen (al duurt dat veel langer dan normaal) en kijk ik regelmatig tv en dat laatste is niks voor mij. Maar goed geduld is een schone zaak.

Als iemand toevallig nog een zak geduld over heeft, dan hoor ik het graag!