Gisteravond was het pakjesavond en het is traditie om dit in onze familie uitgebreid te vieren. Begin november worden er lootjes getrokken en iedereen doet zijn best om een mooie surprise te maken met een bijpassend gedicht.
Dit jaar vierden we het bij ons en dat was met mijn lamme vlerk best handig. De operatie is goed gegaan vorige week en het euvel is opgelost. Mijn elleboog is nog wel bont en blauw en de hechtingen plagen me nogal, maar het allerlastigst is om die arm amper te kunnen gebruiken. Gelukkig was mijn man bereid om een surprise te maken voor mij. Ik heb de gedichten dan weer gemaakt die dochter uitgetypt heeft. Wat een samenwerking hier.
Traditie is ook eerst samen zuurkoolstamppot eten. Met worst! Dat deden we gisteren dus ook en toen we net aan tafel zaten kwam er een foto uit Marseille waar kleinzoon ook achter een bordje zuurkoolstamppot zat met worst! Zoon was gister speciaal naar de Hema geweest - ja die zit daar in Marseille - om een worst te kopen. Nu is kleinzoon dol op worst dus dat zat wel goed.
Even later kwam het vertrouwde FaceTime pingeltje en keken we live mee hoe Sinterklaas ook in Marseille langs was geweest. Arthur wist niet wat hem overkwam al die cadeautjes in de gang. En wat we al hoopten, de brandweerkazerne was een groot succes. Hij pakte die als eerste uit en had nauwelijks nog belangstelling voor de andere pakjes.
Toen we Marseille gedag hadden gezegd kwam er koffie op tafel met banketletter en speculaas en kwamen onze surprises aan bod. Dit jaar kreeg ik een surprise van mijn vader en hij had een bureau voor me gemaakt met een laptop. Dat alleen was al mooi, maar het allermooiste was toch dat hij voor het eerst van zijn leven een gedicht heeft gemaakt. Weliswaar met behulp van internet, maar dat mag de pret niet drukken. Het idee dat hij daar uren mee bezig is geweest (hij is enorm dyslectisch) ontroerde mij bijzonder.
Het was weer een heerlijk avondje. Fijn om ook even mee te kunnen kijken met het feest in Frankrijk en zo leuk om te zien hoe ook onze schoondochter onze Nederlandse traditie omarmt en zelfs een zuurkoolstamppot kookt.
Dag Sinterklaasje tot volgend jaar!
Dit jaar vierden we het bij ons en dat was met mijn lamme vlerk best handig. De operatie is goed gegaan vorige week en het euvel is opgelost. Mijn elleboog is nog wel bont en blauw en de hechtingen plagen me nogal, maar het allerlastigst is om die arm amper te kunnen gebruiken. Gelukkig was mijn man bereid om een surprise te maken voor mij. Ik heb de gedichten dan weer gemaakt die dochter uitgetypt heeft. Wat een samenwerking hier.
Traditie is ook eerst samen zuurkoolstamppot eten. Met worst! Dat deden we gisteren dus ook en toen we net aan tafel zaten kwam er een foto uit Marseille waar kleinzoon ook achter een bordje zuurkoolstamppot zat met worst! Zoon was gister speciaal naar de Hema geweest - ja die zit daar in Marseille - om een worst te kopen. Nu is kleinzoon dol op worst dus dat zat wel goed.
Even later kwam het vertrouwde FaceTime pingeltje en keken we live mee hoe Sinterklaas ook in Marseille langs was geweest. Arthur wist niet wat hem overkwam al die cadeautjes in de gang. En wat we al hoopten, de brandweerkazerne was een groot succes. Hij pakte die als eerste uit en had nauwelijks nog belangstelling voor de andere pakjes.
Toen we Marseille gedag hadden gezegd kwam er koffie op tafel met banketletter en speculaas en kwamen onze surprises aan bod. Dit jaar kreeg ik een surprise van mijn vader en hij had een bureau voor me gemaakt met een laptop. Dat alleen was al mooi, maar het allermooiste was toch dat hij voor het eerst van zijn leven een gedicht heeft gemaakt. Weliswaar met behulp van internet, maar dat mag de pret niet drukken. Het idee dat hij daar uren mee bezig is geweest (hij is enorm dyslectisch) ontroerde mij bijzonder.
Het was weer een heerlijk avondje. Fijn om ook even mee te kunnen kijken met het feest in Frankrijk en zo leuk om te zien hoe ook onze schoondochter onze Nederlandse traditie omarmt en zelfs een zuurkoolstamppot kookt.
Dag Sinterklaasje tot volgend jaar!
Heel erg leuk, dat jullie tradities mee verhuizen naar Frankrijk en dat je op deze manier ook nog mee mag kijken.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om te lezen, ik kom zo lekker in de stemming. Wij vieren het zondag.
Groetjes,
Akkelien
Wat was het leuk geweest om Arthur er bij te hebben, maar zo kan het ook...
BeantwoordenVerwijderen