En zo zijn we dan op de laatste dag van het jaar aangeland. Niet alleen de laatste dag van het jaar maar ook van een decennium! Nog even en dan rollen we met zijn allen zo de jaren twintig in! Waar is de tijd gebleven. Toen we van 1999 naar 2000 gingen waren we nog in de stress of alle computers het wel zouden blijven doen en nu is het al weer twintig jaar later!
Afscheid van een jaar nemen dat bijna voorbij is maakt me altijd een klein beetje melancholisch, een klein beetje maar hoor, want mijn glas is altijd halfvol. Maar als het een goed jaar was dan past zo'n jaar als een fijne jas en van het nieuwe jaar moet je nog maar afwachten of hij je lekker gaat passen.
2019 was een vriendelijk jaar voor ons. Dit jaar geen enkele ziekenhuisopname voor mijn man. Hoe heerlijk dat is, is niet in woorden uit te drukken, dat is alleen maar iets om heel dankbaar om te zijn en heel hard hopen dat dit in 2020 ook zo zal zijn.
We hebben dit jaar weer genoten van ons kleinkind Arthur en waren supertrots op onze zoon die een mooie promotie maakte in Frankrijk en zo'n lieve vader is voor dat kleine mannetje. Ook waren we supertrots op onze dochter die dit jaar haar bachelor rechten haalde en in een keer door mocht stromen naar haar master!
Ook is de band met onze schoondochter door de bezoekjes over en weer weer versterkt. Zo gastvrij is ze en laat ze ons op en top opa en oma zijn. We zijn rijk met deze lieverd in ons gezin.
We hadden diverse geplande en spontane familie uitjes en etentjes en dat is toch altijd een rijkdom hoor als je het gezellig kunt hebben.
Nee ik kan niks dan goeds zeggen over 2019 dus neem ik weemoedig afscheid van dit mooie jaar!
Ik dank ook de lezers van mijn blog voor hun vrolijke berichtjes en wat was het fijn om weer van jullie blogs te kunnen genieten.
Het werk is klaar, ik heb nu vijf dagen vrij, de oliebollen zijn gebakken (niet door mij maar door mijn broer), de boeuf Bourguignon pruttelt zachtjes in de pan en het huis is aan kant. Straks komt dochter, mijn vader en mijn broer en zijn gezin en dan eten we eerst een bordje boeuf en gaan dan samen naar het nieuwe jaar!
Proost (nu nog met een kopje thee, maar vanavond om 12.00 uur met champagne).
Afscheid van een jaar nemen dat bijna voorbij is maakt me altijd een klein beetje melancholisch, een klein beetje maar hoor, want mijn glas is altijd halfvol. Maar als het een goed jaar was dan past zo'n jaar als een fijne jas en van het nieuwe jaar moet je nog maar afwachten of hij je lekker gaat passen.
2019 was een vriendelijk jaar voor ons. Dit jaar geen enkele ziekenhuisopname voor mijn man. Hoe heerlijk dat is, is niet in woorden uit te drukken, dat is alleen maar iets om heel dankbaar om te zijn en heel hard hopen dat dit in 2020 ook zo zal zijn.
We hebben dit jaar weer genoten van ons kleinkind Arthur en waren supertrots op onze zoon die een mooie promotie maakte in Frankrijk en zo'n lieve vader is voor dat kleine mannetje. Ook waren we supertrots op onze dochter die dit jaar haar bachelor rechten haalde en in een keer door mocht stromen naar haar master!
Ook is de band met onze schoondochter door de bezoekjes over en weer weer versterkt. Zo gastvrij is ze en laat ze ons op en top opa en oma zijn. We zijn rijk met deze lieverd in ons gezin.
We hadden diverse geplande en spontane familie uitjes en etentjes en dat is toch altijd een rijkdom hoor als je het gezellig kunt hebben.
Nee ik kan niks dan goeds zeggen over 2019 dus neem ik weemoedig afscheid van dit mooie jaar!
Ik dank ook de lezers van mijn blog voor hun vrolijke berichtjes en wat was het fijn om weer van jullie blogs te kunnen genieten.
Het werk is klaar, ik heb nu vijf dagen vrij, de oliebollen zijn gebakken (niet door mij maar door mijn broer), de boeuf Bourguignon pruttelt zachtjes in de pan en het huis is aan kant. Straks komt dochter, mijn vader en mijn broer en zijn gezin en dan eten we eerst een bordje boeuf en gaan dan samen naar het nieuwe jaar!
Proost (nu nog met een kopje thee, maar vanavond om 12.00 uur met champagne).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten