Prik Pinkster Bloemen

Het zou het koudste en natste Pinksterweekeinde worden sinds tijden. En dat werd het ook! Althans buiten was het nat, koud en guur!

Maar binnen niet, binnen is het warm, gezellig en knus. En hoewel er al flink wat bloeit in de tuin staat dat er buiten nat en wat triest bij. Binnen niet, binnen staan drie prachtige boeketten uitbundig te stralen. 

Zaterdag waren wij 29 jaar getrouwd en hoewel dat geen kroonjaar is, is het toch altijd een dag met een feestelijk randje omdat we het nog altijd leuk hebben samen en omdat ik me gelukkig prijs dat ik mijn bruidegom nog aan mijn zijde heb! 

Van mijn bruidegom kreeg ik een prachtig boeket en ook mijn vader en mijn broer en schoonzus kwamen een mooi boeket langs brengen en dus zit ik hier te genieten van mijn blommen! 

Ook konden we dit weekend voor het eerst sinds maanden weer eens coronaproof op bezoek. Nu een aantal familieleden gevaccineerd zijn dorsten we het wel aan, natuurlijk hielden we ons aan de regels, we hebben het jarige nichtje niet geknuffeld en we hielden voldoende afstand (gelukkig wonen ze in een groot huis), maar wat was het fijn om elkaar weer te zien en bij te kletsen. Dan maakt het echt niet uit of het regent buiten, want dan schijnt binnen gewoon de zon. 

Op eerste pinksterdag ging al vroeg de wekker en waar ik normaal gesproken op een vrije dag een tikkeltje chagrijnig wordt van zo'n vroege wekker ging ik nu met plezier mijn bed uit want om 08.05 uur was ik aan de beurt voor mijn eerste prik! Ik mocht hem halen in de Afas Live en dat is hier vrij dichtbij en het was best bijzonder om op zo'n stille zondagochtend met een waterig zonnetje naar die afspraak te gaan. 

Het was prima geregeld en krap een uurtje later was ik weer thuis en maakte ik tevreden een kop koffie, want die prik geeft me zoveel rust. Het was al fijn dat mijn man hem twee weken geleden had gekregen want dan kon ik met een iets geruster hart aan het werk op een vestiging en hoefde ik minder bang te zijn dat ik het virus mee naar huis nam en hem kon besmetten. Dat gaf al rust, maar nu ik er zelf ook een heb en eind juni de tweede prik krijg geeft dat hele goede hoop dat we straks af kunnen reizen naar Marseille om eindelijk zoon, schoondochter en Arthur weer in onze armen te kunnen sluiten. 

Want het wordt steeds leuker om contact met hem te hebben, zeker nu hij steeds meer Nederlands gaat kletsen. We hadden hem een boek gestuurd met verhalen voor 3 jarigen, hij is dol op voorlezen en zo af en toe lees ik hem via FaceTime voor als hij naar bed gaat. Laatst was dat een boek van Pinokkio en het is dan een hoop gedoe omdat onze zoon dan de camera op het boek zet en ik dan de tekst kan lezen. Nu is dat met Pinokkio niet zo moeilijk omdat het verhaal wel bekend is maar daar neemt Arthur niet zomaar genoegen mee want hij weet welke tekst er zou komen. 

Zoon vond het boek, hoewel in het Nederlands, ook raar geschreven. De zinnen liepen niet goed en het verhaal week af van het origineel. Het werd wel weer tijd voor een nieuw boek vond hij en hij zou wat bestellen en als wij dat dan op wilden sturen. Tuurlijk, maar deze opa en oma gingen alvast zelf achter een voorleesboek aan en stuurde dat op. 

Dat was aangekomen en gisteren mocht Arthur het uitpakken en wij mochten daar getuige van zijn. Hij hield het pakje in zijn handjes, voelde even en riep toen: c'est une boek! En het werd een heel gezellig gesprek, hij was blij met het boek. We hebben natuurlijk meteen een verhaal gelezen en toen er een plaatje van een olifant voorbij kwam zong hij het liedje van olifantje in het bos. Nou dan smelt mijn oma hart hoor. Het was een gezellig halfuurtje, echt qualitytime met onze kleinzoon en daar geniet ik nog van na! 

Dus dat het buiten koude en natte Pinksterdagen zijn is niet van belang. Ik heb alleen een beetje een zere arm, maar dat heb ik van een griepprik ook altijd en dat is alleen een beetje lastig met breien aan het olifantendekentje, maar als het allemaal mee zit dan gaat het er voor zorgen dat we begin juli naar Frankrijk kunnen. Ik kan niet wachten en Arthur ook niet, want die roept steeds viens (kom) opa en oma! Nou nog even mannetje en dan komen we eraan!