Wie fan is van de Marie Kondo methode heeft een opgeruimd huis, waar spullen op zijn plek liggen (ze hebben een eigen huis) en waar voor overbodige meuk geen plaats is.
Mijn echtgenoot bewaarde zo'n beetje alles en daarin waren we tegenpolen want ik kon en kan overbodige spullen makkelijk wegdoen. Toch hadden we daar nooit onenigheid over want we leefden volgens het motto wat jij wil bewaren, bewaar je en wat ik weg wil doen doe ik weg. Dat was een prima afspraak.
Maar nu hij er niet meer is zijn zijn spullen er nog wel en nu móet ik me wel bezig houden met opruimen! Dat begon eigenlijk al toen we net na zijn overlijden thuiskwamen uit het ziekenhuis. Het was alsof er een bom was ontploft in de slaapkamer. Ons bed was helemaal uit elkaar gehaald, mijn nachtkastje was in elkaar gestort en overal lagen verpakkingen van de medische spullen die de hulpverleners hadden gebruikt. Het meeste hadden ze netjes in de prullenbak gedaan, maar overal vond ik nog plastic dopjes en stripjes om bloedsuiker te meten. Die hulpverleners hebben zo hun best gedaan om hem te redden!
Samen met mijn broer en neefje zetten we het bed weer in elkaar, ruimden we op, ging de stofzuiger erdoor en deed ik schone lakens op het bed. Ik waste de kleding die nog in de wasmand lag en ruimde dat netjes op in zijn kast. Dat is niet volgens het principe van Marie, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om nu al al zijn spullen op te ruimen. Dat komt later wel en in de tussentijd ligt dat prima in een kast.
Omdat mijn man de afgelopen twee jaar heel veel thuis heeft gewerkt lagen er ook flink wat werkpapieren en spullen, zoals een beeldscherm en laptop, die aan zijn werkgever toebehoorden. Die moesten natuurlijk een keertje terug. Gelukkig waren ze daar heel schappelijk in en hoefde dat niet direct. Dat was erg aardig.
Maar ja die berg papieren moest wel doorgelopen worden want ik wist niet of daar nog privé papieren tussen zaten en ook moesten we alle geleende spullen verzamelen. En wat was ik toen blij met zijn manier van bewaren! Want alle doosjes/zakjes had hij allemaal keurig bewaard en netjes bij elkaar in de kast gelegd. In gedachten hoorde ik hem tegen mij zeggen; zie je wel hoe handig dat is! En dat was het! Ook kwam ik een foto tegen die zo'n 12 jaar geleden is gemaakt tijdens een feestje van zijn werk en waar we samen piekfijn opgedoft staan en lachen naar de fotograaf. Nooit geweten dat hij met deze foto in zijn werktas liep. Hij staat nu tegen mijn spiegel!
Gister kwam zijn collega de spullen ophalen en binnenkort wordt de thuiswerkplek opgehaald door de firma die het gebracht heeft.
Dat geeft mij nog even tijd om de rest van de spullen uit te zoeken zodat straks ons oude bureautje weer op die plek kan staan. En wat kom ik veel tegen! Zoals de pasjes met zijn foto van de tennisvereniging waar hij heel wat jaren lid van was en waar hij vele uren doorbracht totdat tennissen echt niet meer ging. Hij heeft ze allemaal bewaard en het gaf een mooi overzicht van hoe hij elk jaar een beetje ouder werd, maar ook steeds knapper! Ik weet niet of ik die pasjes ooit kan weggooien.
Marie Kondo heeft natuurlijk gelijk dat een opgeruimd huis fijn is en dat je best zonder spullen kunt waar je toch nooit meer naar kijkt, maar is dit geval ben ik blij dat mijn man geen aanhanger van Marie was. Het levert nu mooie herinneringen op!
Nietvte sbel dingen weggooien alles op zijn tijd. Een enorne klus en ook emotionle klus . Sterkte xxx
BeantwoordenVerwijderenKan me goed voorstellen dat je nu blij bent dat je man geen aanhanger
BeantwoordenVerwijderenvan Marie Kondo was. Want zoals je omschrijft een aantal pasjes die je
man heeft bewaard met de pasfoto's van verschillende periode van het
leven, dat is toch geweldig om tegen te komen. En waarschijnlijk keek
je man er ook van tijd tot tijd naar, zou die pasjes zeker NOOIT weggooien.
Ben zelf ook totaal geen Marie Kondo type, het voelt voor mij als je
zoveel steeds opruimt of of je een stuk van je leven weggooit.
De slaapkamer in orde maken was best moeilijk zo kort na het overlijden,
fijn dat je broer en neefje jou daarbij konden helpen.
Veel sterkte in deze moeilijke periode Annemarie....
Liefs,
Josephine
Het is fijn om tastbare herinneringen te hebben, vooral nu het verdriet nog zo vers is en het gemis zo'n pijn doet. Afscheid nemen van spullen kan altijd later nog en als je eraan toe bent.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me moeilijk om al die dingen tegen te komen, zoals de laatste was, de tandenborstel, de jassen aan de kapstok... Maar je moet er doorheen en mensen doen dat op verschillende manieren. Mijn schoonzus liet nog maanden de jas aan de kapstok hangen...
BeantwoordenVerwijderenJe moet het doen zoals het bij je past, en ik denk dat het zo ook wel bij jou gaat.
Marie Kondo..., mwah mijn type niet... Ik hecht waarde al die kleine persoonlijke dingetjes en kan moeilijk afstand doen van.. Maar haar manier van opvouwen/oprollen van kleding lijkt me wel handig. Mijn schoondochter doet het op die manier en het ziet er wel goed uit.
Sterkte Annemarie, want je zal nog veel tegen komen. Aan de andere kant is het ook een manier van verwerken.
Marie Kondo zei ook: bewaar waar je blij van wordt...zelf word ik blij van schatten uit het verleden, zoals pasjes, schoolschriften, concertkaartjes etc. Ik bekijk ze echt niet iedere dag, maar het is fijn te weten dat de doos op zolder staat. En zo gaat iedereen daar anders mee om.
BeantwoordenVerwijderenWat ben je dapper bezig en wat een lastige klussen zijn dit. Mooi dat je veel fijne herinneringen hebt en terug vindt.
BeantwoordenVerwijderen