Tuin- en Toontroost

Kan ik iets voor je doen?
Kan ik iets voor je zijn
In dit wrange seizoen
Met zijn kruipend venijn
Kan ik iets voor je zijn
Met een blik een gebaar
Met een arm om je heen
Of een hand uit je haar
Kan ik iets voor je zijn
In je grote gemis
Omdat wie je zo liefhad
Er nu niet meer is?

Dit zijn de eerste regels van het lied "Kan ik iets voor je doen" van De Dijk. Ooit liet mijn broer me dit lied horen en hadden we het samen over de tekst hoe mooi die in elkaar zit. Regelmatig draaide ik de CD van  De Dijk op lange autoritten in onze vorige auto (in deze zit geen CD speler meer). 

Afgelopen week hoorde ik het liedje weer eens op de radio en ineens had de tekst een heel andere lading. Omdat ik nu mijn grote lief er niet meer is, zo ontzettend veel warmte en liefs ontvang van zoveel mensen. Alleen al de reacties op mijn blog zijn zo lief. Het is bewonderenswaardig dat jullie mijn schrijfsels nog lezen, maar het doet me zo goed. Dank jullie wel daarvoor. Het is op dit moment lastig schrijven over onbenullige onzin dingen, die komen vast wel weer, en ook over handwerken heb ik niets te melden want ik heb al sinds we naar Marseille gingen vorige maand geen haak- of breinaald aangeraakt. Ook dat komt vast wel weer. 

En toch schrijven helpt en daarom emmer ik maar even door. En als jullie afhaken met lezen dan begrijp ik dat volkomen hoor. 

Mijn weg zoeken in dit grote gemis is lastig en ik probeer, naast alle tranen die ik dagelijks stort, elke dag ook iets van troost zelf te vinden, naast dat wat ik al ontvang van anderen. 

Dat zijn soms kleine dingen zoals een boterham met leverworst. Nu kun je niet de hele dag boterhammen met leverworst eten, want ten eerste heb ik niet zoveel trek in eten en ten tweede is dat natuurlijk een beetje ongezond, maar 1 volkorenboterham met leverworst, die van de slager hier uit het dorp is zo lekker, geeft toch een beetje troost. 

Ook de gesprekken die ik met Arthur heb zijn troostend. Hij had gelogeerd bij zijn Franse Oma's en opa en toen ik hem vroeg of hij het leuk had gehad was het antwoord ja leuk. Kom je van de zomer weer bij oma in Amsterdam logeren. Ja, maar kom jij ook naar Marseille oma? Kom je vite? Nou dat is toch lief. 

De natuur biedt troost en ook mijn eigen postzegeltje biedt troost. Vorig jaar had ik niet zoveel aan de tuin gedaan omdat we in het hoogseizoen een maand in Frankrijk zaten en omdat ik een hand had die een slecht humeur had en die planten gaan dan gewoon hun gang. Vooral het onkruid neemt het er van en dus is er aardig wat te doen. 

Dat komt goed uit want het is fijn om buiten bezig te zijn met de wind door je haren en zoemende hommels en fluitende vogels om je heen. Ik moet nog een rectificatie plaatsen want ik dacht dat er een pimpelmezen echtpaar aan het nestelen was maar het is een koolmezen echtpaar dat een nestkastje bezet. Ze vliegen af en aan, ook als ik aan het werk ben en soms zit pa in mijn sering en fluit een liedje voor me. Hoe lief is dat. Als bedankje zet ik dan een schaaltje water klaar en daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt. 

Ik heb wat geraniums gekocht, niet om er achter te zitten, maar om in de potten te doen waar ik altijd geraniums in heb  en ook verschillende perkplantjes. Die waren onlangs fijn in de aanbieding bij een bouwmarkt en het is ook fijn om even door het tuincentrum te lopen. Daar werd ik altijd al zen van. 

Dus vanmiddag ben ik lekker de tuin ingegaan en ik kreeg hulp van Toontje die over de schutting sprong. Er moest natuurlijk eerst geknuffeld en geaaid worden en daarna gespeeld met een takje. Madam ging languit op de tuintafel liggen om haar voeten te wassen en hield me gezelschap. Zelfs Toontje komt iets voor me doen!