Das pech, garen weg......

Gisteravond zat ik lekker aan mijn Adriana deken te haken terwijl ik een detective zat te kijken op de BBC first toen ineens mijn draad op was. Ah, even de tv op pauze zetten en naar boven lopen om een nieuwe bol wol te pakken. Ik wist precies waar die lagen, in een bruine kartonnen doos in de logeerkamer. 

Daar lag het dus niet! Genoeg bruine dozen, maar die zijn niet van mij. Die zijn van zoon die hij meenam voor de verhuizing en nog mee moet nemen naar zijn eigen huis. Potverdrie waar heb ik die wol dan gelaten? 

Overal waar ik maar kon bedenken heb ik gekeken, maar geen bruine doos met garen. Het zal toch niet dat zoon mijn doos per ongeluk heeft meegenomen en dat hij nu met een doos met wol zit in plaats van computerkabels.? Een tikkie geërgerd ging ik mijn detective afkijken. 

Vanmorgen bij daglicht nog maar eens een rondje gedaan, want wellicht had ik er overheen gekeken, maar nee, geen doos met wol. 

Eerst maar naar het dorp. Naar de bakker, de slager, de tijdschriftenwinkel én naar de bloemenman. Daar trakteerde ik mezelf op een mooi tulpenboeket! 

Na de lunch ben ik toen maar begonnen aan een proeflapje voor een mooie kantsteek. Ik had op mijn blog van vorige week goede tips gekregen en had ook nog wat filmpjes gezien op Youtube. Met een bolletje wol wat over was van Arthur zijn trui heb ik een proeflapje gemaakt met de tip van Akkelien. De eerste steek averecht afhalen en de laatste steek rechtbreien. 

Met een lekker kopje rooibosthee en uitzicht op mijn mooie tulpen zat ik lekker te breien en ik moet zeggen dat het een mooie rand is geworden. Tegelijkertijd kon ik de vlindersteek nog even oefenen. Ik brei nogal strak en heb gemerkt dat ik de draden die de vlindertjes moeten worden niet al te strak moet aantrekken, anders gaat het hele breiwerk scheef trekken. Mijn bolletje wol was precies genoeg voor twee rijen vlinders. Het is een leuk patroon en ik ben tevreden over de rand. Deze gaat het worden! Hartelijk bedankt Akkelien voor je tip! 

Het is niet heel goed te zien op de foto maar het is een nette rand

Terwijl ik zat te breien ging me ineens een licht op, want voordat zoon hier eind oktober een maandje kwam wonen heb ik de logeerkamer opgeruimd en mijn wolvoorraad uitgezocht. Dat wat ik niet meer zou gebruiken heb ik via een oproepje op twitter naar haaksters en breisters gestuurd die goed uit de voeten konden met mijn restjes. 

In mijn vrijgekomen plastic opbergdozen heb ik toen de wol voor de Adriana gestopt. Gauw naar boven en ja hoor daar lag het. Vlak voor mijn snufferd, netjes in de kast. Alleen moet je daar dan wel kijken. Muts!

In ieder geval kan ik vanavond weer lekker verder haken tijdens de laatste aflevering van Wie is de Mol!