Top Down!

Begin juli rolde er een mail van de Afstap in mijn digitale brievenbus. De leukste wolwinkel in Amsterdam! In de mail werden nieuwe workshops en cursussen aangeboden en zo kwam het dat ik me gisteren met goede zin naar de stad begaf om de workshop Top Down breien te gaan doen. 

Toen ik destijds het aanbod zag leek me het erg leuk om Top Down te leren breien. Dat wilde ik altijd al eens, bovendien leek het me een mooie invulling van een vakantiedag. We waren met 7 cursisten, waaronder 1 man. Dat was zo leuk, want hij had niet alleen een hele ruime ervaring op breigebied, maar er ook een andere kijk op. Hij breit altijd met een breiriem, ik had daar nog nooit van gehoord en mijn medecursisten ook niet en dus kregen we een demonstratie van hem. Erg leuk om te zien en te horen want hij had er ook een mooi verhaal bij over vrouwen uit Shetland die tussen hun dagelijkse werk door op deze manier konden breien. 

Er lagen prachtige voorbeelden op tafel, van Top Down gebreide truien en ook wat minitruitjes. En zo'n minitruitje gingen wij ook breien. We konden kiezen uit een Yoke model of een Raglan Model. Vijf cursisten, waaronder ik kozen voor de Yoke en de overige twee kozen de Raglan. De breiman koos voor de Raglan en wilde dat dus met de breiriem proberen wat nog best lastig zou worden omdat dit normaal gesproken met een rondbreinaald gaat. Hoe dat breien met die breiriem ging kan ik niet vertellen omdat ik nogal geconcentreerd was op mijn eigen probeersel. 

We startten met de magic loop, ook weer een techniek waarvan ik had gehoord en wat me vreselijk moeilijk leek, maar in de praktijk dus super simpel bleek. Na een boordje breien kwamen de verkorte toeren aan bod om zo meer ruimte te creëren in de hals aan de achterkant. Het was even pielen omdat het natuurlijk een klein truitje werd, maar op een gegeven moment had ik het door. 

Het was een hele fijne dag om zo met een aantal leuke mensen die allemaal van breien houden daar op de vide van de handwerkwinkel te zitten. Buiten ging het gewone leven zijn gang met de glazenwasser die de ramen kwam doen, de ratelende wieltjes van de toeristenkoffertjes, de stank van de vieze jointjes die van buiten soms naar binnen woei, de vechtende honden aan de overkant en het geroezemoes uit de stad. 

Ik heb mijn miniatuurtruitje niet helemaal afgekregen, want tjonge wat gaat de tijd op zo'n dag toch snel en mijn handen protesteerden ook na zo lang breien achter elkaar, maar ik begrijp het principe nu en kan het thuis afmaken, we kregen de uitleg en het patroontje en nog vele tips mee, maar eerst wil ik nu echt het vlinderdekentje voor Laurens afmaken. Dat heeft voorrang. 

Als het dekentje af is ga ik me wel eens beraden welke trui ik dan op deze manier ga maken. Voor Arthur wil ik nog graag eens een stoere kabeltrui maken, maar in de boeken die als voorbeeld op tafel lagen gisteren zag ik ook heel veel mooie truien. Mijn buurvrouw had een patroon van een beeldschone trui bij zich. Zij wilde deze voor haarzelf gaan maken. Ik twijfel nog of dat voor mezelf een goed passende trui zou kunnen zijn. Het scheelt nog wel in zo'n trui of het wel gaat passen als de voorgevel wat ruimer is zeg maar. Ach ik kom zoveel mooie patronen tegen en die kun je ook niet allemaal maken. We gaan het zien, voorpret is ook leuk. 

Van deze workshop had ik het allemaal, voor-tijdens- én napret!