Taart!

Laurens is vandaag precies een maand oud. Wat gaat dat toch hard. Hij is een tevreden baby die alleen maar huilt als hij honger heeft of een schone luier wil. Ook als hij niet lekker ligt dan laat hij van zich horen, maar verder is het een vrolijk mannetje. 

Het is zo fijn dat ze nu zo dichtbij wonen. Afgelopen zaterdag belde zoon met de mededeling ik sta over 1 minuut voor je deur. En toen ik de deur opendeed kreeg ik een maxicosy inclusief baby in mijn handen gestopt terwijl zijn papa de auto ging parkeren. Ik zette hem op de salontafel en Tim kwam even nieuwsgierig snuffelen maar vond het niet zo interessant. Laurens sliep gewoon verder, hij deed 1 oog open toen ik hem uit de maxicosy pakte en keek me even aan, oh ja dat is oma, en deed het oog snel weer dicht. Zoon en ik hebben even gezellig een kopje koffie gedronken en lekker bijgekletst terwijl ik knuffelde met Laurens en hem de fles gaf. Een uurtje later schoof de rest van het gezin aan, inclusief oma Frankrijk en ook wipte mijn vriendin nog even binnen dus het was druk maar erg gezellig. 

Zelfs Tim vond het gezellig want die ging niet boven liggen maar bleef in de buurt en deelde hier en daar een kopje uit en ging zitten kijken hoe Arthur met de playmobil aan het spelen was. Hij wordt steeds minder schuw als er anderen zijn. Bij dochter en mij is hij helemaal gewend. Sinds een week slaapt hij s'nachts niet meer in zijn mandje, maar gaat hij op het voeteneind liggen van mijn bed en ligt dan heerlijk te ronken. Tegen de tijd dat de wekker gaat komt hij aan mijn hand of gezicht snuffelen en kruipt hij dicht tegen me aan en wachten we samen tot de wekker gaat. 

Hij heeft ook ontdekt dat hij op de hoekvensterbank in mijn slaapkamer niet alleen lekker in het zonnetje kan liggen, maar dat het ook een fijne uitkijkpost is. Gisteren kwam ik na mijn werk de straat in rijden en zag ik hem al voor het raam zitten. Toen ik aankwam lopen zag hij dat ik het was en zag ik hem miauwen. Zo schattig. Ik deed de deur open en hij kwam dan ook hard de trap afrennen en moest er eerst uitgebreid geaaid worden voor ik mijn jas op kon hangen. Echt lief. Ik ben zo blij met hem, hij brengt zoveel gezelligheid. 

Inmiddels heb ik al weer twee weken gewerkt na mijn vakantie en ook dat was weer fijn. Ik had er zin in om weer te beginnen, maar zag er ook een beetje tegenop om weer de tredmolen in te gaan. Nog steeds kost werken en een rouwproces veel energie, maar ik merkte de afgelopen twee weken gelukkig dat ook dat beter gaat. Als ik s'avonds thuis kom dan is niet alle energie al op en dat is erg fijn. 

Al met al zijn er dus veel mooie en fijne dingen en dat is dus een reden voor taart! Ik las half september in het blog van Akkelien dat er recepten gedeeld worden en daarom deel ik hier graag een recept van mijn schoondochter met jullie. 

Het is een tomatentaart! Nu is mijn schoondochter erg kieskeurig als het om tomaten gaat en vindt ze onze Nederlandse tomaten maar waterige rode dingen zonder smaak en dus had ze in de vakantie flink wat tomaten ingeslagen in Frankrijk en meegebracht. Ook krijgen Franse familieleden die op bezoek komen het verzoek om tomaten mee te nemen. Haar versie van deze tomatentaart is dan ook verrukkelijk! 

Nu zijn natuurlijk niet al onze Nederlandse tomaten waardeloos, ook hier heb je er goede tussenzitten. Ook al is het soms even zoeken. 

Je hebt nodig:

• 1 rol bladerdeeg of zelfgemaakt deeg voor hartige taart
• Mosterd
• ongeveer 200 gram geraspte kaas, je kunt ook kiezen voor Tomme (AH verkoopt dit) of Comté
• Tomaten (mijn schoondochter gebruikt dus Franse tomaten in verschillende kleuren)
• Oregano, zout en peper naar smaak. 

Bekleedt een quichevorm met het deeg, smeer daarover een laag mosterd uit en verdeel daarover een laag geraspte kaas. Schik de tomaten erop, grote exemplaren door de helft en bestrooi de taart met oregano, peper en zout naar smaak. Zet hem een 30-35 minuten op 180 graden in de oven! Hij is warm erg lekker maar lauw is hij ook heerlijk. Met een lekkere salade heb je een prima maaltijd. De foto is niet heel duidelijk, want de taart die ik maakte was al bijna ingetreden door de visite toen ik bedacht dat ik mijn schoondochter had beloofd om een foto van het resultaat te sturen.