Regenboogkussen voor een Goed Doel

In de kern ben ik een lui mens. Zo dat is er uit en dan weten jullie dat! Van mij hoeven jullie dan ook niks te verwachten als het op sportprestaties of ferme activiteiten aankomt. Wordt er hier in het dorp een beddenrace georganiseerd voor kindertjes met een akelige ziekte? Daar zul je mij niet vinden. Ik bak dan liever pannenkoeken voor die stakkerds of lees ze een poosje voor uit Annie MG Schmidt. Nee, met actieve genen ben ik niet op de wereld gezet. 

Als kind al zat ik liever in de bieb dan dat ik meedeed aan de handbalwedstrijdjes in de buurt. Ik was zo ontzettend onhandig in sport, dat zelfs de schaatsleraren op de Jaap Edenbaan, waar we een alternatieve gymles kregen, de moed opgaven om mij te leren schaatsen. Ik hoorde er eentje verzuchten het is makkelijker een olifant uit Artis te ontvoeren dan dat kind te laten schaatsen. Nou dan weet je het wel he? 

En ach er zijn ergere dingen in de wereld. Op een gegeven moment ben je volwassen en mag je helemaal zelf beslissen of je die zonnige zondagmiddag met een boek op je luie kont doorbrengt in plaats van een fietstocht van 60 kilometer te maken. En zo sukkel je door. Ergens in je achterhoofd is heus wel een stemmetje dat zegt, kom eens in de benen, wees niet zo lui. Doe eens wat. Andere mensen sloven zich uit voor de medemens, die laten honden uit die in het asiel zitten, of gaan met zielige bejaarden die nooit bezoek krijgen hele einden wandelen in de rolstoel, of maken heel wat kilometers door met een collectebus langs te deuren te gaan voor een goed doel, of die staan hele zaterdagen te kleumen bij supermarkten om voedsel te verzamelen voor de voedselbank. En wat doe jij? Jij doet niks! Jij bent liever lui dan moe! 

En het geweten begon steeds meer te knagen. Afgelopen weekend was de actie van Nederland Doet! Zelfs de koning stond fanatiek een heipaal de grond in te rammen en onze beeldschone koninging stond haar mooie haren nat te laten regenen terwijl ze een geitenstal een likje verf gaf. Ook andere leden van het koninklijk huis droegen hun steentje bij, Prinses Marilene zag ik een bruggetje schrobben met groene zeep! En ik deed weer niks, want ik moest vrijdag werken en zaterdag op bezoek bij schoonpapa. Lafaard! Lui kreng!

Ik werd er bijna een beetje depressief van, maar gelukkig levert een beetje lui zijn ook nog wel eens wat leuks op, want terwijl ik op mijn gemakje allemaal handwerkblogs aan het lezen was stuitte ik op het fenomeen De Regenboogkussens! 


 http://www.regenboogkussens.nl

Dat is een groepje dames die op verzoek een kussen maken voor iemand die wel een beetje troost of steun kan gebruiken. Je vraagt een kussen aan voor een dierbare en geeft dan op waar diegene van houdt. Stel hij/zij houdt ernorm van koken of van Ajax of van de natuur. Dan worden er door 5 verschillende dames een lapje geborduurd met een afbeelding passend bij de opgegeven liefhebberijen. Die lapjes worden naar een andere dame gestuurd en die maakt er een prachtig kussen van. 

Kijk en toen had ik mijn goede doel gevonden. Daar ben ik nu dus weer niet te lui voor! Het initiatief vind ik mooi, ik hou van borduren en kan daarbij heerlijk op mijn luie kont blijven zitten en toch iets goeds voor de mensheid doen. Ik heb me aangemeld en werd warm welkom geheten. En zo mocht ik een lapje maken voor Tineke. Ik ken Tineke natuurlijk niet persoonlijk, maar ze is dol op bloemen vertelde het inschrijfformulier, dus maakte ik een borduurtje van Viooltjes voor haar! Mijn eerste lapje is nu klaar en ik hoop maar dat het goed bevonden wordt en vooral dat Tineke het mooi vindt en dat ze een beetje troost kan halen uit dat kussen.Want ze heeft het echt niet makkelijk!

En ik hoop dan ook dat ik nog vele borduurtjes mag maken. Mocht je zelf iemand weten die wel een beetje troost kan gebruiken, kijk dan maar even op de site! En ja ik weet het, het is niet wereldschokkend, het zijn geen grootse daden, geen heldhaftige prestaties, geen levensgevaarlijke capriolen (al had ik me laatst wel lelijk in de vinger geprikt) en het is helemaal niets vergeleken bij wat andere mensen over hebben voor hun naasten, maar toch maak ik liever een borduurtje dan achter zo'n bed aan te racen!