Opgewekt stapte ik dus in het fordje om naar Almere te karren en aldaar de werkzaamheden te hervatten. Halverwege bleek dat het niet zo handig was om daar te gaan werken. want er was een stroomstoring en ze hadden net alle collega's door het hekje geperst om ze het gebouw uit te laten. Dan maar naar huis.
Daar trof ik mijn gezin aan, blauw van de kou, kleumend in de kamer
onder dikke wollen dekens.
Bleek dat er een of andere koekenbakker in mijn eigen dorp in de electriciteitscentrale een beetje had lopen knutselen. Er was een draadje los gegaan en hij wilde dat even goed doen, maar wist niet meer zo goed welk bundeltje hij moest hebben en deed maar wat. Nou we kennen de gevolgen.
Het hele dorp was van de leg, toen ik even een broodje ging halen. Mensen die bij de plaatselijke super op de ramen stonden te bonzen of ze alsjeblieft naar buiten mochten. De bakkersvrouw was opgetogen want zij had al haar brood al gesneden (het is een soort kadetterette i.p.v een echte bakker) en de winkeldeur ging niet electriek dus kon zij mijn hongerige dorpsgenoten van een broodje voorzien. Bij de slager hingen de kippen in de grill met een gelaten blik te bibberen en bij de slijterij stond men in de rij voor gluhwein. Het is me allemaal wat.
Mijn broer wees me fijntjes op het feit hoe afhankelijk wij zijn van stroom. De treinen, trams en metro's reden niet. Alle koffers op schiphol moesten persoonlijk naar het vliegtuig worden gedragen, wat vervolgens toch niet kon vertrekken omdat de computers van de verkeersleiding het niet deden. Maar het allertrieste idee was toch wel zijn voorbeeld van oude mensen die een paar uur op of in hun trapliftstoeltje hadden gezeten voordat de stroom weer aanging.
Nog erger was het beeld wat mij voor de ogen kwam van halfblote bejaarden die in zo'n tillift matje hingen om uit of in bed of bad te worden getakeld en daar ineens in de lucht hingen te spartelen. Met de knokige voeten en de spataderbenen buiten het matje ijs- en ijskoud te worden. Ach gos ik hoop maar dat ze het inmiddels weer een beetje warm hebben.
Degene die het ook warm zal hebben, maar dan van pure schaamte is natuurlijk degenen die met de verkeerde draadjes heeft lopen stoeien. Die schaamt zich nu natuurlijk de billen uit de broek. Althans dat mag ik hopen. Ik steek nog maar een kaarsje aan, want je weet maar nooit!
Bleek dat er een of andere koekenbakker in mijn eigen dorp in de electriciteitscentrale een beetje had lopen knutselen. Er was een draadje los gegaan en hij wilde dat even goed doen, maar wist niet meer zo goed welk bundeltje hij moest hebben en deed maar wat. Nou we kennen de gevolgen.
Het hele dorp was van de leg, toen ik even een broodje ging halen. Mensen die bij de plaatselijke super op de ramen stonden te bonzen of ze alsjeblieft naar buiten mochten. De bakkersvrouw was opgetogen want zij had al haar brood al gesneden (het is een soort kadetterette i.p.v een echte bakker) en de winkeldeur ging niet electriek dus kon zij mijn hongerige dorpsgenoten van een broodje voorzien. Bij de slager hingen de kippen in de grill met een gelaten blik te bibberen en bij de slijterij stond men in de rij voor gluhwein. Het is me allemaal wat.
Mijn broer wees me fijntjes op het feit hoe afhankelijk wij zijn van stroom. De treinen, trams en metro's reden niet. Alle koffers op schiphol moesten persoonlijk naar het vliegtuig worden gedragen, wat vervolgens toch niet kon vertrekken omdat de computers van de verkeersleiding het niet deden. Maar het allertrieste idee was toch wel zijn voorbeeld van oude mensen die een paar uur op of in hun trapliftstoeltje hadden gezeten voordat de stroom weer aanging.
Nog erger was het beeld wat mij voor de ogen kwam van halfblote bejaarden die in zo'n tillift matje hingen om uit of in bed of bad te worden getakeld en daar ineens in de lucht hingen te spartelen. Met de knokige voeten en de spataderbenen buiten het matje ijs- en ijskoud te worden. Ach gos ik hoop maar dat ze het inmiddels weer een beetje warm hebben.
Degene die het ook warm zal hebben, maar dan van pure schaamte is natuurlijk degenen die met de verkeerde draadjes heeft lopen stoeien. Die schaamt zich nu natuurlijk de billen uit de broek. Althans dat mag ik hopen. Ik steek nog maar een kaarsje aan, want je weet maar nooit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten