Handelsonbekwaam

Zo rond de jaarwisseling wordt je in de media altijd doodgegooid met lijstjes! Overzichten van de meest succesvolle sporten, extreme weersituaties en vooral natuurlijk wie er in het afgelopen jaar is overleden. Althans een lijstje van beroemde overledenen, want er overlijden in Nederland elk jaar zo rond de 140.000 mensen en je moet er toch niet aan denken dat de nu.nl een dergelijke lijst publiceert. 

Ook komen er altijd historische feiten voorbij en dit jaar las ik dat het 60 jaar geleden was dat de handelsonbekwaamheid voor vrouwen werd afgeschaft. Ik las het bericht en las de zin "handelsonbekwaamheid voor vrouwen afgeschaft" nog eens hardop omdat goed tot me door te laten dringen. 

Ik zette me gauw aan een nieuw lapje voor de deken en terwijl de haaknaald lustig voortging overpeinsde ik die hele handelsonbekwaamheid. Wat zou dat nou hebben ingehouden en wat voor invloed had dat op mijn voormoeders. Voormoeders, mijn eigen oma's hebben dat natuurlijk ook nog meegemaakt en wat jammer eigenlijk dat ik met de oma die bijna 100 is geworden nooit eens heb besproken. 

Tot 1956 was je als gehuwde vrouw handelsonbekwaam. Je mocht (en kon) geen eigen bankrekening openen, je kon niet zelf een eigen auto kopen of een hypotheek aanvragen. Nou aanvragen misschien nog wel, maar krijgen zeker niet. Je kreeg huishoudgeld van je echtgenoot en daar moest je het mee doen. Als je geluk had en je had de huishoudschool doorlopen dan was je ook uitstekend in staat om dit te beheren en het huishouden te bestieren. 

Als je zelf geld had of je kreeg een erfenis dan had je daar zelf mooi niks over te beslissen. Je vent kon het oppotten of hij kon het verzuipen en de kroeg en jij kon naar je centen fluiten. Sterker nog je vent kon je bloedeigen kindertjes op een kostschool plaatsen in Timboektoe of Schubbecutterveen en jij kon je handenwringend, smekend om je bloedjes niet van je af te pakken aan de voeten van je vastbesloten echtgenoot werpen en hem smeken om genade, je had er mooi niks van te zeggen. Nou niet mooi, kwalijk dus. 

Ik was ineens zo blij dat we in 2017 leven en dat ik wel 10 bankrekeningen kan openen zonder dat mijn man daar toestemming voor geeft. Ben ik dan een feministe? Nou misschien een beetje wel. Vrouwen dienen gelijk behandeld te worden als mannen al draag ik geen tuinbroeken en ga ik nooit demonstreren op de Dam of het Malieveld om de rechten van de vrouw. Ik vind het prettig als een man de deur voor me openhoudt, maar net zo lief hou ik de deur open voor een man. Als het een leukerd is dan he? ;-)

Ik zou zo graag willen weten of die vrouwen daar in die tijd niet knettergek van werden. Je enige recht was het aanrecht en er viel natuurlijk een hoop te poetsen, wassen en strijken in zo'n huis, bovendien zonder de hulp van kekke apparaten. Niet te vergeten dat er meestal een uitgebreid aantal koters waren die opgevoed moesten worden, maar toch. Wat deden die dames dan in hun vrije tijd. Ze hadden vast geen tijd om een uurtje te lezen. Nuttige handwerken mocht waarschijnlijk wel dus werd er vast veel gebreid en gehaakt. Mocht je dan wel je eigen wol kopen? Of besliste manlief? 

Bizar toch? Nog maar zestig jaar geleden was je als vrouw een handelsonbekwaam wezen. Zo zielig. Zo fijn dat dat is afgeschaft en dat ik wel lekker handelsbekwaam mag zijn. Dat is ook wel nodig ook, want zo las ik in mijn horoscoop (ook al weer zo'n eindejaars lijstje) dat het begin dit jaar voor mij tobben wordt en dat pas aan het eind van het jaar het tij gaat keren. Dan pas wordt ik gelukkig en schijn ik een financiële meevaller.  Nou, hoe leuk is dat? Die meevaller is bij mij in goede handen, bekwaam als ik ben!