Baard

Ik ben er helemaal klaar mee met dat Gelukkig Nieuwjaar wensen. Mensenkinderen al die handjes schudden en iedere keer dat gezoen. Natuurlijk wens ik mijn medemensen het allerbeste toe, maar na 10 dagen heb ik geen wangen meer over. 

Vroeger zongen wij in de 4e klas tijdens het zanguurtje altijd een lied over Jan, Piet, Joris en Corneel, dat moeten mannen met baarden zijn. Dan stelde ik mij vier stoere kerels voor met diepe groeven in het gelaat en woeste baarden. Die had je toen. Daarna kwam een tijdperk zonder baarden, mannen zonder behang op hun wangen. Nu is het weer mode dat de heren bebaard door het leven gaan. Dat moeten ze natuurlijk zelf weten, maar na tien dagen nieuwjaarswensen in ontvangst te hebben genomen voelen mijn wangen als schuurpapier. 

Ik werk bij een organisatie met ruim 900 mensen waarvan zeg maar 40% man is en daarvan is zo'n 25% bekleedt met gezichtsharen. Dan praten we dus over zo'n 90 bebaarde heren. Nu heb ik die niet allemaal gezoend maar toch wel een heleboel. Na de eerste dagen dacht ik als we zo verder gaan dan hou ik geen wangen meer over en dus bedacht ik mij dat ik dan gewoon een hand zou geven. Is ook beleefd toch? Dat werkte niet want de heren plantten en masse toch een gemeende pakkerd op mijn wang. Logisch eigenlijk want ik heb hele zachte wangen. Dat heb je als je 50 bent, dan krijg je zachte wangen doordat de boel slap gaat hangen en natuurlijk ook omdat ik een dikke maat meer heb! Een beetje extra vet doet wonderen voor zachte wangen! ☺

Die tactiek werkte dus niet en dus besloot ik dat het per vandaag klaar was met het nieuwjaarwensen, maar toen stond er vanmiddag een locatiemanager bij mijn bureau die ik nog niet gezien had en voor ik het wist, smak smak. AU! Oef deze baard was wel erg stekelig. Uren later voelde ik het nog prikken. Kun je in zo'n geval een man ongevraagd advies geven om die baard eens door de cremespoeling te halen? Of is dat ongepast. 

Ik heb ook collega's met baarden die zijdezacht zijn, die kietelen hooguit een beetje tegen je wangen maar daar ligt niet je huid van open. Mijn bloedeigen zoontje heeft een baard, soms woest en soms keurig gekapt maar die is lekker zacht. Dat komt ook omdat wij toen wij in Rome waren langs een kneuterig winkeltje liepen waar ze verzorgingsproducten hadden voor snorren en baarden in allerlei soorten en maten. De Italiaanse verkoopdame wilde exact weten om wat voor baard het ging en met handen en voeten maakten wij dat duidelijk en kochten wij een heerlijk ruikend baardspulletje. Maar ja de enige die nu nog met haar vingers door zijn zachte baard mag kroelen is schoondochter want dat lukt helaas niet via facetime. 

Ondertussen heb ik een probleem, want morgen moet ik naar een vestiging in het oosten van het land en daar zal ik wellicht opnieuw collega's ontmoeten met baarden en zullen er opnieuw nieuwjaarswensen uitgewisseld worden en welke tactiek gaat dan werken zodat ik niet met de vellen aan mijn kop weer huiswaarts keer. Ik kan mij natuurlijk zelf van een plakbaard voorzien of ik moet de wangen heel dik insmeren met vaseline, maar ja dan kom je zo glimmend binnen en stel je voor dat je ergens aan blijft plakken. 

Nieuwjaarswensen, prima hoor, maar het moeten geen mannen met baarden zijn!