Werk in uitvoering

Een echte januari zondag, grauw, grijs en miezerig. Geen weer om er op uit te trekken. Kwam dat even goed uit, want nu kon ik deze zondag gewoon eens lekker besteden aan handwerken. Natuurlijk moest het huis gesopt, gestoft en gezogen en moesten er een aantal wassen in het machien, maar toen het huis spic en span was en de wasmachine fanatiek zijn rondjes draaide was het tijd voor mij!

Jammer was wel dat ik me extra werk op de hals haalde door een pan met stoofpeertjes aan te laten branden. Zonde van de peertjes en zonde van mijn pan want die krijg ik met de beste wil van de wereld niet meer schoon. Maar goed dat was van later zorg. Eerst maar eens een paar uurtjes fijn aan de handwerk. 

Voor de regenboogkussens zou ik een uil borduren. Een patroon was zo gevonden en na een beetje gedoe met printen en vergroten kon ik aan de slag. Nadeel is dat er geen kleuren aangegeven stonden bij het patroon. Nu stik ik in de kleurtjes borduurzijde dus dat was het probleem niet, maar het uitzoeken van die kleurtjes wel, want ik ben door de week te laat thuis omdat nog bij daglicht te doen. Dat dus eerst maar eens aangepakt.

Op internet googelde ik het woord Uil, zocht op afbeeldingen en koos een uil uit die ik als kleurvoorbeeld kon gebruiken. Die beesten blijken nog enorm verschillend te zijn qua kleuren en indeling van het verenpak maar ik ben eruit. Het is best een gezellig werkje en besloot ook maar direct een beginnetje te maken want dan kan ik komende week s'avonds zo af en toe wat steekjes zetten. Ik heb een goede leeslamp dus dat lukt wel. 

Vorige week, na het drukke verhuisweekend haakte ik het laatste lapje voor mijn deken. Vijfenveertig lapjes lagen dus geduldig te wachten om aaneengesmeed of geregen te worden. Het plan is om eerst de lapjes horizontaal aan elkaar te maken zodat er verticale banen ontstaan. Dan haak ik aan die banen een rand met twee rijen stokjes, zoals de boven en onderkant van de lapjes en dan maak ik die banen weer aan elkaar vast. Er moeten negen lapjes per baan aan elkaar vast.

Ook dat bleek van de week nogal een klusje bij het licht van mijn leeslamp. Lichte kleuren zijn geen probleem maar die zwarte randjes blijken toch lastig te zijn. Helemaal omdat ik het netjes aan elkaar wil hebben. Daarom legde ik meneer Uil, na een beginnetje te hebben gemaakt, maar even aan de kant en ging verder met de banen. Dat lukte bij daglicht veel beter. Ik ben dan ook lekker opgeschoten, zo tussen het gepiep van de wasmachine door die aldoor maar aandacht wil. Zucht. 

Oorspronkelijk moesten de lapjes heel anders aan elkaar worden gezet, maar omdat dit niet paste, verzon ik dus een andere manier. Daarvoor had ik geen zwarte wol genoeg. Een mailtje naar de winkel waar ik alles had gekocht was zo gestuurd en jawel ze hadden tien bollen zwarte Roma van Scheepjes op voorraad en ze hadden het voor me weggelegd. Top service.

Nu hebben wij geen wolwinkel in het dorp en moet er dus voor goede wol altijd een eindje gereisd worden. Deze wolwinkel zit in Uithoorn en daar ben je toch zeker een klein halfuurtje mee zoet. Dat is helemaal niet erg want de rit gaat langs de Loosdrechtse- en Vinkeveense plassen en dat is prachtig. Zeker zoals gister met een klein zonnetje dat het winterse landschap bescheen en al helemaal omdat mijn man gezellig even mee ging en ik dus optimaal van het uitzicht kon genieten. 

De wol lag klaar en ook borduurnaalden hadden ze volop. Niet alleen per pakje maar ook los. In zo'n winkel kan ik gerust een uurtje stukslaan, maar dat was gister niet aan de orde, want er moest elders ook nog een cadeautje worden gekocht voor mijn jarige broertje. Geeft niks want over anderhalve week is de handwerkbeurs en daar ga ik met vier collegavriendinnen naar toe en kan ik mijn hart nog ophalen. 

Allemaal leuke dingen in het verschiet dus. Een uil en een deken  en een bezoekje aan de handwerkbeurs. Het kan niet op.

Alleen nu nog die aangebrande stoofpeertjes pan schoon zien te krijgen. :-(