Iets met sneeuw, file en een uil!

We waren er natuurlijk voor gewaarschuwd maar toen ik gistermorgen opstond lag er een dun laagje sneeuw op de auto. De stoepen en de wegen waren schoon, maar in het plantsoen leek het alsof iemand een bus poedersuiker had uitgestrooid. Het was nog aardedonker toen ik om half acht de sneeuw van de auto veegde en met goede moed naar Hilversum vertrok. Daar zou ik de auto parkeren en bij mijn collega instappen om samen naar Beuningen te gaan alwaar wij samen met de Locatiemanager een aantal sollicitanten zouden spreken. 

Hoe dichter ik bij Hilversum kwam des te witter het werd en daar waren de stoepen en de wegen nog flink kliederig. Het dooide dus het was een vieze, pappende brij. Gelukkig was ik zo wijs geweest om mijn laarzen aan te trekken en niet mijn suède pumps anders had ik zeker natte voeten gekregen bij het overstappen. Tot zover ging alles prima en wij vervolgden de reis en nu ook weer hoe meer oostelijker wij kwamen hoe witter het werd. Een prachtig gezicht en zeker als je zelf niet hoef te rijden. Dan kun je van zo'n wit winterlandschap erg genieten. 

Helaas veranderden de wegen ook steeds meer van zwart naar wit. Dat was natuurlijk niet de bedoeling en kloeke vrachtauto's van Rijkswaterstaat kwamen de weg op om zich te bemoeien met die sneeuw met hun sneeuwschuiver en zoutstrooier. Even later stonden we in de file. Een hele dikke file hoorden we later op het nieuws. Negentien kilometer met een krappe drie uur vertraging. Dat gingen wij natuurlijk nooit redden. Gelukkig hebben we tegenwoordig een mobiele telefoon en konden we netjes melden dat we vast stonden (ingesneeuwd zeiden we wat overdreven en lacherig) en dat ze maar vast moesten beginnen zonder ons. Gelukkig is er op zo'n crematorium altijd verse koffie dus de sollicitanten zaten niet op een droogje. Naar die koffie snakte ik inmiddels ook wel. 

Ondertussen doodden wij de tijd door wat zakelijke kwesties te bespreken en kreeg ik een heel bijzonder telefoontje. Het nummer van de mobiele telefoon die ik van mijn werk heb is eerder van een collega geweest die al lang niet meer bij ons werkt. Hij kwam bij de mensen thuis om een uitvaartpolis te bespreken en af te sluiten. Blijkbaar had de dame die mij nu belde dit telefoonnummer in haar telefoon gezet en nu belde ze om door te geven dat haar man net was overleden. Nooit gedacht dat ik nog eens zo'n melding zelf zou aannemen, maar na alle gegevens te hebben genoteerd en haar heel veel sterkte te hebben gewenst, heb ik het doorgegeven aan mijn collega's van Zorg die direct contact met haar op zouden nemen. De hele dag heb ik steeds even aan deze mevrouw moeten denken. 

We schoten steeds maar niet op en hoewel het best knus is om in een warme auto te zitten en naar de sneeuwvlokken te kijken die uit de lucht naar beneden dwarrelden, begon ik toch een tikkie spijt te krijgen. Had ik nou maar een bolletje wol en een haaknaald in mijn tas gestopt dan had ik onderwijl die vermaledijde deken afgekregen. Of in ieder geval een heel eind gekomen. Nog 6 lapjes te gaan had ik gister en daar had ik mooi een slinger aan kunnen geven. Mijn collega plaagt me altijd met dat haken (ach wat weet zo'n man er nou van) maar de eerstvolgende keer dat er een lange autorit op het programma staat waarbij ik dan zelf niet hoef te rijden, frommel ik toch een bolletje wol onder in mijn tas. Je weet maar nooit.

Inmiddels hoef ik nog maar 5 lapjes te haken voor ik de boel in elkaar kan zetten en de rand er omheen kan haken, het einde is in zicht.  Eerst moet ik nog zwarte wol bijhalen want dat heb ik niet genoeg en dan komt hij nooit in elkaar. Wat kan zo'n project dan een beetje tegen gaan staan. Ik heb zo'n zin om wat anders te gaan doen. Plannen zat, maar eerst die deken af nam ik me voor.

Zoals dat vaker gaat met goede voornemens ben ik alweer overstag. Bij de regenboogkussens vroegen ze borduurtjes van wat vogels. Helaas was het roodborstje al vergeven, dat vind ik toch zo'n leukerdje om te borduren, maar nu ga ik een uil maken. Dat is niet heel veel werk en daarvan zal die deken niet veel vertraging oplopen denk ik. 

Ik hoop op flinke files de komende weken! ☺☺