Van haken tot wereldvrede en cadeautje!

Het is behoorlijk druk op mijn werk en dat is helemaal niet erg, maar dat betekent wel dat er s'avonds rust in de tent moet zijn, anders maalt het maar door in mijn hoofd over wat er allemaal nog moet gebeuren. En dat malen helpt niet dus is dat eigenlijk zinloos. Gelukkig is er iemand die ooit, lang geleden een haaknaald heeft uitgevonden. Ik weet niet wie dat is geweest maar ik vind dat deze persoon de Nobelprijs voor de vrede moet krijgen. Met terugwerkende kracht!

Hoe heerlijk ontspannend is het om met een bolletje wol, een haaknaald en een patroon aan de slag te gaan. Alleen maar hokjes hoeven te tellen. Alleen maar nu vijf stokjes, dan een losse, stokje, losse en weer een stokje. Alle malheur verdwijnt zomaar uit je hoofd. Eigenlijk zouden meer mensen dat moeten doen. Neem nou ene meneer E. uit Turkije. Wie kent hem niet. Als je deze meneer ziet oreren op de televisie dan is toch het eerste wat je denkt: poeh poeh, die meneer heeft een hoop stress, die zouden we eens een bolletje wol en een haaknaald moeten sturen en hem de beginselen van het nobele haakwerk leren. 

Ten eerste wordt hij vast zo gegrepen door het haakvirus dat hij geen tijd meer heeft om al die lange speeches af te steken en ten tweede wordt hij zo relaxed dat van boze woorden geen sprake meer zal zijn. En zo kennen we nog wel wat meer heren in de wereldpolitiek die we deze ontspanning van harte gunnen. Ik noem geen namen maar meneer T. uit Amerika en meneer P. uit Rusland zou ik het van harte gunnen dat haakvirus. Maar ja het zal wel een te simpele oplossing zijn en ik ben ook helemaal niet de juiste persoon om goede oplossingen te bedenken voor de wereldvrede. Laat ik maar mijn best doen in mijn eigen kringetje.

Terwijl ik daar, al ijverig hakend, zo over zat te mijmeren op de bank schoot me ineens te binnen dat goede vrienden van ons over ongeveer twee maanden voor het eerst opa en oma zullen worden. Het is best een gek idee dat in onze generatie al kleinkinderen geboren gaan worden, maar toch ook heel leuk. Zeker omdat onze levens redelijk gelijk opliepen en dat ik me nog haarscherp kan herinneren wat een lieve baby hun oudste dochter was. En nu gaat ze zelf moeder worden. 

Bij baby's horen natuurlijk cadeautjes en ik heb ooit voor de aanstaande moeder nog eens een truitje gebreid. Al vredig hakend aan mijn sjaal die al lekker opschiet, bedacht ik dat ik voor haar baby ook maar eens een truitje moest breien. Aan de berichtjes op facebook te zien over de inrichting van de babykamer en de cadeautjes die ze al hebben gehad, durfde ik wel op te maken dat ze dat wel leuk zou vinden. 

Ik googelde het woord patroon babytruitje en daar kwam al een patroon oppoppen van een schattig babytruitje op het blog van Blij dat ik brei. Ik mailde Jeanet van het blog om advies welk wolletje ik voor dit truitje het beste kon gebruiken en ze kwam algauw met goede raad. Ik nam haar advies ter harte en bestelde drie bolletjes wit. Het wordt een meisje, maar met een wit truitje kan ze alle kanten op. Vanmiddag lag het pakketje al op de mat en daar word ik nou zo blij van. 

Ik ga mijn breinaalden maar gauw opzoeken om aan dit truitje te beginnen want over twee maanden moet het natuurlijk wel af zijn. Dus van de haaknaald maar weer even over naar de breipennen. Uit ervaring weet ik dat het net zo ontspannend werkt als haken. Ik heb er zin in!