Tuinperikelen

Toen de weerman verkondigde dat het mooi lenteweer zou worden dit weekend nam ik me voor om wat uurtjes in de tuin door te brengen. Al is het maar een postzegeltje er is altijd wat te doen. Bijvoorbeeld de rozen snoeien, dat stond nog op het dingen doen lijstje. Dat is altijd een hartverscheurend klusje want het voelt zo verkeerd om zo'n mooie struik te kortwieken, maar als ik het niet doe dan bloeit hij minder en groeit hij zo uit dat hij de halve tuin in beslag neemt. Het is een brutaaltje die gele roos van mij. Dus hanteerde ik ferm de snoeischaar en ondanks zijn boze blikken en stekelige confrontaties klaarde ik dat klusje. 

Ook aan de overzijde, tegen de andere schutting staat een roos die prachtig bloeit en mij verleidt met haar heerlijke parfum die nodig naar de kapper moest. Direct ook maar gedaan. Als je eenmaal aan de gang gaat met je goede voornemens en je zit in die flow moet je daar gebruik van maken nietwaar. 

Toen de knipbeurt klaar was en de boel weer opgeruimd was het tijd voor een rondje langs de borders en genieten van wat daar allemaal al bloeit en opkomt. Ook al is het maar een klein rondje, omdat het maar een klein tuintje is, er viel al behoorlijk wat te genieten. 

Neem nou mijn ieniemienie narcisjes. Zij het geen schatjes en ze ruiken ook zo heerlijk. 

Even verderop in de border bloeien paarse en rose hyacinten en ook zij verspreiden een heerlijk parfum. De rose variant vind ik helemaal een beauty met haar gestreeptje jurkje

Bij de bloemenman op het plein waar we vaak op zaterdag een bloemetje kopen was het druk. Niet alleen omdat hij goede bloemen heeft voor een schappelijk prijsje, maar ook omdat hij allerhande tuinspul had staan. Grote bakken met losse viooltjes, viooltjes in een hangpot, maar ook viooltjes in een hangzak en vooral die laatste gingen grif van de hand. Terwijl ik nog stond te twijfelen of ik deze week voor roosjes of voor tulpen zou kiezen, zei echtgenoot: zullen we twee van die zakken meenemen. Is wel vrolijk voor aan de schuur. Zo gezegd zo gedaan. Thuis moesten er natuurlijk eerst twee haken in de schuur worden gemaakt alvorens de zakken konden worden opgehangen en daarom hing ik ze zolang maar even aan een paal van de schutting. Dat ging heel gemakkelijk omdat het handvat van de zak precies over de balk geschoven kon worden. Dat stond zo gezellig dat we ze maar hebben laten hangen. Is eigenlijk ook een veel beter plekje omdat ze aan de schuur, onder de goot, geen regenwater zullen opvangen.  

De laatste inspectie betrof de moesbak. Daar zag ik een flinke groene plant groeien. Eerst dacht ik dat het onkruid was en dat een poepende duif daar een zaadje had geplant, maar bij nadere inspectie bleek dat dit niet het geval was. Het is de broccoli van het moestuintje van de Appie van vorig jaar. Die had vorig jaar wel gekiemd en was uitgegroeid tot een klein plantje maar luttele dagen na het uitplanten in de moesbak had het ukkie toch de geest gegeven. Nu staat er ineens een flinke plant en ben ik heel benieuwd of er inderdaad een broccoli struikje uit gaat groeien. Ook de veldsla van vorig jaar is opgekomen en zo staan die twee heel knus naast elkaar te genieten van het lentezonnetje.




Er valt dus best wat te beleven in zo'n klein tuintje en met een kop thee in de zon ging ik nog maar even genieten van al dat moois tot de koude wind opstak en ons naar binnen joeg. Ook niet erg want vanachter het glas kun je ook genieten en het is ook leuk om plannen te maken voor nieuwe aanwas. Ik wil er nog graag een klimroos bij, daar heb ik nog een mooi plekje voor en ook wil ik behalve de tomaten die al aardig opkomen in het kasje op de vensterbank nog wel wat andere groenten of kruiden proberen. 

Dat gaat zeker goed komen want zojuist kreeg ik een mail van meneer Albert Heijn (doet de schat elke zondag en dan geeft hij mij persoonlijk de aanbiedingen door) dat komende week de moestuin actie weer gaat starten. Nou dat beloofd nog veel tuinplezier.