Licht

Vanmorgen moest ik met een collega naar het oosten van het land. Het was prachtig weer en de zon scheen haar gouden stralen over de weilanden en akkers vol met mais. Aan het licht kun je al goed zien dat het gaat nazomeren. Het zonlicht is niet meer zo felgeel als aan het begin van de zomer maar al wat rijper als een oude kaas die al langer op de plank ligt.

Een beetje gekke vergelijking, maar toch. Het was een mooi ritje en daar geniet ik altijd van. Ik roep het vaker maar we hebben een prachtig land en je kunt er gratis en voor niks van genieten als je wilt.

De vestiging zelf ligt ook in een mooi stukje natuur en daar aangekomen gingen we aan de koffie voor we de kandidaten die vandaag kwamen solliciteren zouden ontmoeten en bespraken e.e.a. voor. Ook hier deed de zon volop zijn best en maakte het licht en vrolijk in het pand. Ik verwonder me nog altijd dat er in zo'n uitvaartcentrum ook zo'n mooie, lichte sfeer kan hangen. Dat deel hoort ook bij het leven. Met de zon in mijn toet liep ik door de gang, mijn hakken klikklakten op de vloer.

Halverwege de sessie toen de kandidaten een rondleiding door het pand kregen keek ik door het raam de tuin in. Een prachtige goed onderhouden tuin. In mijn zicht stonden enkele varens. Van die doodgewone, simpele doch prachtige varens waar de zon op scheen. De varens koesterden zich in de warme zon en ik stond mij zomaar te verwonderen hoe prachtig het licht op die varens was. Vijftig tinten groen! Een dikke hommel danste tussen de varens door. Ging even zitten en vloog na verloop van tijd weer door.

Zomaar een paar minuten heb ik dus naar een stel varens in de zon staan te staren. Ik heb het maar aan niemand verteld, je zou nog eens een stempeltje op je kop kunnen krijgen dat je niet helemaal goed bent. Zo van heb je dat gekkie weer, even naar een paar varens in het zonlicht loeren. Maar eigenlijk zouden meer mensen dat eens moeten doen. Even naar de natuur staren en genieten van wat je ziet. Zomaar zonder woorden.

Tja het is misschien wel een beetje gek, maar ik vond het mooi! Ter plekke bedacht ik dat het zo'n mooie dag was dat we de bbq wel aan konden maken en daarom ging ik na het werk nog even langs de slager.

Heerlijk was het om weer eens buiten te kunnen eten. Een echte zomeravond. Die moet je koesteren.
Lekker hoor mam, zei dochter tevreden, maar hoe kwam je daar nu ineens op want er stond wat anders op het menu. Nou eigenlijk kwam het door een paar varens die stonden te zonnen. Ze keek me aan, glimlachte meewarig en zei, nou maakt  niet uit lekker is het. En zo was het!