Zonder afscheid

Een paar weken geleden kreeg ik een berichtje van een goede kennis. Ik had haar al een tijdje niet gezien of gesproken - zo gaat dat soms - maar nu liet ze me weten dat haar zusje was overleden. Ze heeft een heleboel zussen en sommige kom ik hier op het dorp wel tegen en ook de andere zussen hadden geen afscheid mogen nemen van dat ene zusje.  Ontzettend verdrietig om afscheid te moeten nemen appte ik haar terug, maar dat was nu net het probleem. Ze had geen afscheid kunnen nemen.

Haar zus was in december overleden en ze had geen afscheid mogen nemen en dat vrat aan haar. Ze wist dat ik bij een uitvaartorganisatie werk en of ik niet eens hier en daar kon informeren wanneer de uitvaart was geweest en of er een begrafenis of een crematie was geweest. Ik beloofde mijn best te doen.

Nu is het in de Wet op de Lijkbezorging vastgelegd dat een begrafenisondernemer gen informatie mag verstrekken aan derden over de uitvaarten die zij verzorgen. Maar in diezelfde wet staat ook dat crematoria verplicht zijn om die informatie wel te verstrekken. Als ze dus in een van onze crematoria zou zijn gecremeerd dan kon en mocht ik haar dat vertellen.

Ik sprak diverse collega's en allemaal waren ze bereid om het na te kijken, maar we kwamen haar niet tegen. Nu, na ettelijke maanden, weet mijn kennis nog steeds niet waar haar zus begraven of gecremeerd is en ik begrijp heel goed dat het aan haar vreet.

Al dagen spookt het door mijn hoofd hoe zoiets nou mogelijk is, want ook al is er ruzie in de familie om wat voor reden ook, waarom kies je ervoor om familie geen afscheid te laten nemen. Als een soort straf of als een soort wraak? Wat doen mensen elkaar toch aan? Eens temeer besef ik me dat een uitvaart niet alleen belangrijk is voor de dode om die een laatste rustplaats te geven, maar zeker voor de naasten om weer verder te kunnen met hun leven.

Mijn kennis moet het er mee doen, zij moet verder zonder dat afscheid en dat gaat haar op termijn ook lukken want het is een sterke vrouw, maar verdrietig is het wel.

Zo dit was even een serieus blogje omdat het me zo bezighoudt maar ik beloof; het volgende blogje is gewoon weer dagelijkse onzin!