Pietertje

Afgelopen zaterdag stonden manlief en ik op Schiphol om zoon en schoondochter op te halen. Ze kwamen een weekendje over. De belangrijkste reden daarvoor was eigenlijk dat vader en zoon met nog twee anderen naar het concert van U2 zouden gaan. Die kaarten waren met veel pijn en moeite bemachtigd en lagen al een tijdje klaar. De heren hadden er zin in.

Ik had er ook zin in, maar om een andere reden. Niet om U2 want daar geef ik niks om. Het ging mij er vooral om dat ik zoon en schoondochter weer kon zien en het ging me om Pietertje!

Enige weken geleden werden we gebeld  met heuglijk nieuws uit het zonnige zuiden. Er is een kleinkind op komst!

IK WORD OMA!

Al 4 weken ben ik daar zo ontzettend blij om, maar ik mocht het nog niemand vertellen. Dat is moeilijk!!! Natuurlijk kon ik het er wel met de aanstaande opa en met de aanstaande tante over hebben, maar verder moest ik mijn mond houden.

Stiekem had ik al eens even gekeken op pinterest en vond me daar toch de meest leuke dingen voor baby's. De allerschattigste knuffeltjes om te haken en de allerliefste dekentjes. Ik maakte een pin aan en bewaarde alvast wat patronen en zat stilletjes te genieten van pret.

Ik heb ons kleinkind - als "werktitel" noemen we hem/haar voorlopig even Pietertje - inmiddels al gezien op de 1e echo. Daar doen ze in Frankrijk niet zo moeilijk over, een echootje meer of minder en ik kan alvast verklappen dat hij/zij de allerschattigste voetjes heeft, ook al was het wurm nog maar 2,63 cm lang toen de echo werd gemaakt. Het wordt gewoon een prachtkind en ik weet best dat alle oma's dat zeggen, maar ach wat maakt het uit. Zelf denk ik heel erg dat het een jongetje wordt, maar ik kan natuurlijk ongelijk hebben. We gaan het zien.

Het was dus een heerlijk weerzien daar op Schiphol en wat hadden we elkaar veel te vertellen. Thuis gekomen maakte schoondochter haar tas open en vertelde me dat ze een cadeautje voor me had meegenomen, maar ze wist niet zeker of ik het wel leuk zou vinden en of ik het wel wilde?

Ze gaf me een papieren tas en toen ik die openmaakte zaten er 5 zachtgrijze bollen wol in en 1 oranje. Mijn hart begon iets sneller te kloppen en sloeg helemaal over van pret toen schoondochter vroeg of ik van die wol een dekentje voor de baby wilde maken. Nou wat een eer! Maar natuurlijk wil ik dat. Graag zelfs. Ik voel me heel vereerd.

 

Het maakt schoondochter niet uit of het dekentje gebreid of gehaakt is en ik mag ook zelf het patroon bepalen. Wat een vertrouwen. Ik ga er eens fijn over nadenken hoe dat er uit moet gaan zien en ga eens heerlijk snuffelen op het internet. Het grijze garen is 100% cashmere en is super, super zacht. Dat gaat een heerlijk zacht dekentje worden voor ons kleinkind.