Missen en bikini!

Een van mijn rare eigenschappen (geloof me ik heb er veel) is dat ik graag vooruit kijk in de tijd maar ook terug. Zo mag ik graag roepen: vandaag twee weken geleden zaten we nog in de zenuwen omdat de bevalling van Arthur gaande was en vorige week om deze tijd had ik hem nog in mijn armen!
Mijn gezin wordt gek van deze opmerkingen en drijft dan zodanig de spot met me dat ik het tegenwoordig niet meer hardop durf te roepen maar het maar een beetje voor mezelf uit mompel. Dan denken ze wel dat ik gek ben, maar dat is de waarheid dus niet erg.

Ondertussen is het wel zo dat Arthur vandaag precies twee weken geleden op de wereld is gearriveerd en dat ik hem op het moment van schrijven (14.27 uur) hem precies een week geleden in mijn armen had. Nog precies 33 minuten te gaan voordat we naar het vliegveld moesten.

Elke dag komen er foto's of filmpjes binnen van de kleine man en dan kijk ik naar dat lieve koppie en wens weer eens voor de zoveelste keer dat hij dichterbij woonde zodat ik hem even kon knuffelen. Al kon ik hem maar een klein kusje op dat lieve zachte bolletje geven!

Tja en nu dreigt het gevaar dat je zo'n mooi kleinkind als een prachtig cadeautje gaat zien waar je eigenlijk niet aan mag komen. Nu heb ik de afgelopen anderhalf jaar natuurlijk al wel kunnen wennen aan het feit dat zoon niet meer in de buurt is en daar had ik voor mezelf een aardige weg in gevonden, maar nu Arthur er is moet dat weer helemaal op de schop. Ik moet mezelf een schop onder mijn dikke kont geven en niet in de zeurstand gaan staan maar er het beste van maken.

Het werkt voor mij dan altijd om er iets tegen over te zetten. Dus vooruit kijken in de toekomst en mezelf voorhouden dat ze eind april naar Nederland komen en dat dit al de volgende maand is. Nog een week of 6 te gaan. Ondertussen heb ik hier in Nederland natuurlijk ook nog een leuk leven met man, dochter, familie, vrienden, werk en handwerkdingen. Niks mis mee en zeker niets om over te klagen.

Zo vond ik vorige week nog twee saunabonnen die ik een paar weken geleden kreeg van de drogist. Gratis entree voor dochter en mij. Die bonnen blijven niet eeuwig geldig en daarom hebben we gauw een datum geprikt. Dinsdag gaan dochter en ik lekker een dag in de relaxstand.

Afgelopen zomer hadden we dat ook al eens gedaan via een gewonnen arrangement van de staatsloterij en hadden we voor een badpakkendag gekozen. No way dat ik in mijn dikke blootje tussen andere blote mensen gaan zitten. En ook dit keer kiezen we voor een badpakkendag. Zeker nu er van de week bekend werd dat er camerabeelden van een sauna op het internet verschenen. Daar moet je toch niet aan denken? Brrr.

Daarom gaan dochter en ik vanmiddag de stad in. Oma gaat een bikini kopen. En nee nu niet meteen in lachen uitbarsten want ik weet ook wel dat ik met mijn lijf niet moeders mooiste ben in bikini maar in een sauna is een plakkerig badpak niet zo prettig en met een bikini zijn de belangrijkste delen bedekt. Als dat op internet uitlekt dan is dat alleen maar lachwekkend.

Bovendien is zo'n zoektocht naar een beetje - goedkope - maar passende bikini een hele klus zodat ik geen tijd heb om Arthur te missen. Want vandaag precies een week geleden (14.39 uur) lag hij nog lekker in mijn armen.