Parijs en Pech!

Gisteren was ik aan het werk op één van onze vestigingen in het land toen zoonlief belde met triest nieuws. De oma van onze schoondochter, 96 jaar oud, is overleden. Al is 96 een leeftijd waarvan je weet dat Magere Hein ergens in de buurt is, toch is zo'n bericht even schrikken. En raar ook omdat ik aan het werk was in de nagedachtenisruimte van een crematorium en dus midden tussen allerlei urnen zat.

In december hadden we oma nog gezien en zo goed en zo kwaad als dat ging in mijn slechte Frans een praatje gemaakt. Ze was benieuwd naar hoe wij leefden in Nederland en of het gebruikelijk was dat vrouwen in Nederland werkten of thuis voor de kinderen en het huishouden zorgen. Zelf had ze altijd gewerkt en tijdens de Tweede Wereldoorlog had ze in het verzet gezeten. 96 jaar maar nog  zeer kwiek in het koppie nog en een brede belangstelling. Mooi om op zo'n manier oud te worden.

Naast het feit dat het verdrietig is dat ze er niet meer is, is het ook verdrietig dat ze juist deze week moest komen te overlijden, want wij zouden zondag afreizen naar Parijs om daar de 1e verjaardag van Arthur te vieren. In Parijs wonen de andere opa en oma en het feest zou daar gevierd worden. Dat gaat nu niet door want de aanstaande jarige job is met zijn ouders en grootouders afgereisd naar Toulouse omdat er nu natuurlijk een uitvaart moet worden geregeld.

Wat nu te doen, want de treinkaartjes waren gekocht, het hotel geregeld en we waren er helemaal op ingesteld. We hebben toch maar besloten om te gaan. Sowieso hadden we er nog een paar dagen aan vast geplakt omdat we dan toch in Parijs waren en er nog zo veel moois te bekijken is in deze prachtige stad. Wel zuur hoor dat ik nu mijn kind, schoondochter en kleinkind niet even kan zien en knuffelen, maar ja daar houdt de dood geen rekening mee. Het is wat het is!

Ondertussen lag ik mooi op schema met zijn trui. Hij is bijna af. Alleen nog het halsboordje eraan breien en de naden dichtmaken en de knoopjes erop. Als ik morgen thuis kom uit het werk dan wil ik de steken voor het boordje even opnemen. Dat vind ik altijd makkelijker met daglicht. Zodra hij klaar is moet hij maar op de post, want ons eerstvolgende bezoek staat pas gepland voor begin april en dan is het in Marseille meestal al zulk lekker weer dat truien overbodig zijn en dan kan hij hem niet meer aan.

 Ondertussen ben ik alvast begonnen met een ander project. Ik was al aan het nadenken wat ik nu eens zou gaan maken en wat ik makkelijk mee zou kunnen nemen naar Parijs. Gedurende de treinreis van ruim 3 uur is het heerlijk om een makkelijk haakwerkje om handen te hebben, maar wat zou ik eens gaan doen. En toen kwam ik op twitter het verzoek tegen van een dame die vroeg of er niet iemand voor haar een vlaggenlijn wilde haken. Perfect!

Ik antwoordde haar dat me dat heel leuk leek, maar dat ze geen haast moest hebben. Dat had ze niet gelukkig en op mijn vraag wat voor kleuren ze in gedachten had liet ze weten dat het verschillende tinten blauw en wat oker mocht zijn. Een beetje de kleuren van het Bunzlau servies.

Ik kende dat niet maar heb het eens even gegoogeld en kijk nou wat een leuke kleuren. Daar had ik nog best veel van in voorraad. Voor het patroon heb ik de hulp ingeroepen van Breimeisje Akkelien. Zij hielp me heerlijk op weg door advies te geven over acryl ten opzichte van katoen en deed me een patroon aan de hand. Om zondag in de trein niet te hoeven pielen met het patroon ben ik vanavond al even begonnen. Een heel gezellig werkje en ik heb zin in al die vlaggetjes.

Enfin voor zondag hoop ik Arthur zijn trui af te krijgen en dan gaan we toch maar een paar dagen er evenrussen uit en in Parijs genieten van wat musea en dergelijke.

PS. Ik weet niet wat er mis is met Blogger maar ik kan vanuit mijn profiel niet meer reageren op andere blogs. Zo gek. Ik ben wel ingelogd, maar kan geen berichtjes sturen. Heel gek. Wie advies heeft is van harte welkom.