Opgepast!

Ik had de weken en dagen afgeteld maar eindelijk zat ik vorige week vrijdag tevreden in mijn stoel op rij 21 in het vliegtuig. Met naast me mijn lieve echtgenoot en onder in de buik van het vliegtuig de koffer met de verjaardagscadeautjes voor dat kleine mannetje.

Zoon en schoondochter moesten gewoon werken en dus was Arthur op de crèche en zo kwam het dat de taxi ons van de luchthaven naar een plek dicht bij de crèche bracht alwaar we onze zoon ontmoetten en daarna samen Arthur van de crèche gingen halen. Hij was blij toen hij zijn vader zag, maar stomverbaasd toen hij achter papa opa zag staan. Je zag hem denken: Huh wat doen die mensen hier? Gelukkig vond het het al snel leuk en liet hij zich door opa oppakken en knuffelen. Hij had zijn Nijntje trui aan en oh wat stond hem dat schattig.

Toen zijn mama er was werd het de hoogste tijd om eindelijk de cadeautjes uit te pakken. Het is niet alsof hij geen speelgoed heeft hoor, hij kan een winkeltje beginnen maar toch vielen onze presentjes in de smaak. Toen werd het tijd voor een hapje eten voor meneertje en daarna in bad. Via FaceTime zijn we vaak getuige van zijn badavonturen maar in het echt is het veel leuker. Zeker als je een nieuw bootje hebt gekregen van opa en oma die ook echt kan varen in het bad. Dikke pret!

Nog leuker is het dat je nieuwe slachtoffers hebt die je lekker nat kan spetten. Arthur vindt niks leuker dan zijn badspeelgoed met water en al het bad uit te kieperen en zoveel mogelijk mensen en spullen nat te maken. Nog grotere pret en wat is het dan leuk dat je als oma daarbij staat om dat kleine lieve lijfje te bekijken en die schaterlach te horen. Het weekend kon al niet meer stuk.

Helaas werden we zaterdagmorgen wakker met regen en die hield zowat de hele dag aan. Dus werd het binnenspelen, maar ach wat maakte dat uit. Torens bouwen, voorlezen, liedjes zingen en tussen de bedrijven een tukje doen (Arthur) en zo kwamen we de dag wel door. Zondag scheen de zon weer en was het plan om naar het park te gaan, maar helaas werd het kleine mannetje ziek en dan is het toch het prettigste om thuis te blijven. Dat vond Arthur ook en kroop om beurten bij ons op schoot om een dutje te doen.

Maandag leek het wat beter te gaan en dus ging hij naar de crèche en gingen manlief een dagje toerist spelen. De oude haven in Marseille is een schilderachtig plekje en is in de vorm van een U. Aan de rechterzijde van zee af gezien staat er boven op de heuvel een basiliek: De Notre Dame de la Garde en telkens als we in Marseille waren was er het plan om deze te bezoeken maar het was er nog niet van gekomen.

Dus wandelden we maandag naar de oude haven en dronken daar eerst een kopje koffie en namen toen Le Petit Train naar de basiliek. Normaal gesproken krijg ik echtgenoot met geen tien paarden in zo'n treintje, maar ja lopend die berg op was ook zo wat en vanuit het treintje kreeg je nog een mooi ritje langs de kust. Dus vooruit met de geit.

En het was mooi! Het voelde als vakantie. Eenmaal terug in de haven lunchten we op het terras in de zon. Eind van de dag haalden we Arthur weer van de crèche samen met onze zoon en hadden we een gezellige laatste avond want dinsdag gingen we weer terug naar Amsterdam.

Ik heb in het weekend nog drie vlaggetjes kunnen haken. Nog twee te gaan en dan kan ik om allemaal een contrasterend randje haken en ze aan elkaar maken. Aan veel handwerken kom je niet toe met zo'n kereltje om je heen, maar dat is helemaal niet erg. Wij zijn daar tenslotte voor een groot deel voor hem.

Vijf dagen volop oma geweest, vier nachten voor hem gezorgd (pfhoe was wel weer even wennen steeds je bed uit) maar volop genoten. Gisteren nog een afkickdagje en vandaag weer gewerkt. Was ook wel weer lekker.

En nu weer aftellen naar de volgende keer dat we hem zien.