Vakantieherinneringen en olifantjes!

Wat een lieve reacties kreeg ik op mijn vorige blog! Het is fijn om weer terug te zijn en de draad van het bloggen weer op te pakken. Natuurlijk waren de afgelopen maanden niet alleen maar kommer en kwel, er zaten ook veel mooie momenten tussen. En dat begon allemaal met een maand in Frankrijk zijn. 

Wat was het heerlijk om ze weer te zien en ze te kunnen knuffelen. Als je nog maar drie jaar oud bent dan zijn 8 maanden wel erg lang en wat heeft zo'n hummel dan een enorme ontwikkeling doorgemaakt. De eerste week waren we in Marseille en de tweede week hadden we samen met Arthur vakantie in een prachtig huis in Arles. We zaten daar in een prachtig opgeknapte Mas met een gigantisch stuk grond er om heen, een prachtig uitzicht en de twee honden en katten van de eigenaar die zo af en toe genoeglijk kwamen buurten. Een paradijs voor Arthur want hij kon er buiten spelen van de vroege ochtend tot de late avond. 

Het gaf niks dat opa niet zo fit was door die medicijnenwissel want Arthur wilde geen uitstapjes maken. Die wilde spelen in het grind met zijn kiepauto en happertje om gigantische bergen te maken, hij wilde voetballen en jeu de boulen en achter de kippen aan om te kijken wat die allemaal aan het doen waren. Er liep een grote schare kippen onder aanvoering van een grote haan over het terrein te scharrelen en dat was niet alleen leuk om te zien, maar ook om te horen. 

Kijk oma, kip riep Arthur dan als er weer een kip de hoek om kwam kuieren gevolgd door haar vriendinnen. Het was een fijne week en het leuke was dat hij steeds meer en beter Nederlands ging praten. De laatste week brachten we door in het huis van zijn andere opa en oma in een lieflijk dorp aan de voet van de Pyreneeën. Daar kwamen onze zoon en schoondochter ook naar toe en daar hadden we nog een fijne week met elkaar. 

Het leuke van zo'n maand voor zo'n mannetje zorgen is dat het de band enorm heeft versterkt. Hij kletst nu veel beter Nederlands en als we nu facetimen dan komt hij ook echt een praatje maken. 

Van handwerken kwam het niet zoveel de afgelopen maanden, maar tussen de bedrijven door heb ik steeds wat gebreid aan het Olifantendekentje. Dat moest begin oktober af zijn omdat het neefje van Arthur dan werd verwacht. Uiteindelijk is hij op 13 oktober geboren. Wat een schatje. 

Terwijl we aan het facetimen waren liet onze zoon de foto's van Jack aan Arthur zien. Kijk dit is je neefje. Un petit bébé constateerde Arthur terwijl hij de kiekjes bekeek. Toen keek hij naar ons en zei, baby slaapt en hij legde zijn vinger op zijn mond en zei; sssst baby slaapt. Het was heel schattig om hem zo te zien maar toen ik hem vroeg of hij zijn neefje lief vond kreeg ik op mijn kop. Ssst oma baby slaapt! 

Hij vindt het nieuwe neefje dus wel leuk en ik ben benieuwd hoe hij reageert als hij de baby in het echt ziet. Dat zal nog wel even duren want ze wonen bijna 800 kilometer van elkaar vandaan. 

Met veel kunst en vliegwerk is het dekentje dan toch af. Ik heb nu een linkerhand met een slecht humeur en breien is bijna niet meer te doen. Na elke pen een lamme vlerk maar het kan op de post. Ik vind hem zelf erg lief geworden en ik hoop van harte dat Jack en zijn papa en mama dat ook vinden.