Van een kus en een hommel!

Maandagmorgen om 07.45 uur klapte ik met plezier mijn laptop open. Blij dat het weer een gewone werkdag was en dat die moeilijke maand december achter de rug was. Die hobbel hebben we ook weer genomen.

Het voordeel van een organisatie die gesloten is tussen kerst en oud en nieuw is dat je collega's ook allemaal druk zijn met gourmetten, stoofpeertjes koken of oliebollen bakken en dat je na zo'n week vrij dus geen volle mailbox hebt. Het was een lekkere opstart van de week en de dagen regen zich vlotjes aaneen.

Gistermorgen kreeg ik al vroeg bezoek van buurpoes Toontje. Ze komt nog steeds regelmatig langs en gaat dan op de vensterbank zitten miauwen tot ik de deur opendoe en een praatje met haar maak en er even geaaid wordt. Niet te lang, want dan komt er teveel kou binnen en dat is slecht voor het milieu én voor mijn energierekening. 

Vlak voor de lunch ging de bel. Ik verwachtte niemand, maar ging toch opendoen. Voor de deur, leunend op zijn step, stond Arthur met daarachter zijn mama. Ze waren naar de markt geweest en op weg naar de metro om naar huis te gaan, maar Arthur wilde oma eerst een kusje geven. Oma is aan het werk zei mijn schoondochter. Nee oma is thuis, want haar auto staat daar. Ik kreeg de kus en gaf er eentje terug en daar gingen ze weer. 

Ach wat was dat een lief gebaar! Het kleurde mijn dag zo mooi en dat werkte de verdere dag door, zelfs toen ik op pad moest voor een "moeilijk" gesprek! Maar ook die ging goed. 

Eenmaal thuis at ik wat en ging op weg voor de 1e yogales van het jaar. Afgelopen herfst had ik een paar privé lessen genomen om er weer een beetje in te komen en nu ging ik het weer in het klasje proberen. Ik zag er een beetje tegenop want wat als ik niet mee kon komen. Maar ook dat ging boven verwachting goed. 

Om 20.30 uur was ik weer thuis en vond ik een dikke envelop op de mat. De postbode is hier altijd laat! In de envelop vond ik een mooie kaart met lieve woorden en tussen een kartonnetje zat een zelfgebreide hommel van een lieve bloglezer! Stond ik toch weer even met een dikke brok in mijn keel! Wat een ongelooflijk lief cadeau!

Ik ben er vaak zomaar ondersteboven van hoe betrokken mensen bij me zijn en wat voor mooie dingen ik mag ontvangen. Lieve woorden, mooie gesprekken, kaartjes en cadeautjes. Dat maakt me heel dankbaar en het helpt me om die moeilijke dagen door te komen! Zo ontzettend lief!

Woensdag was een dag met een gouden randje van begin tot eind!

Hier de beloofde foto van de hommel. Arthur is er helemaal gek van!