Na een fijn paasweekend lag er een korte werkweek voor me en had ik plannetjes gemaakt om na het werk even wat in de tuin te doen en om weer eens een toertje te haken, want dat lag ook al weken stil.
Zoals zo vaak met dit soort plannetjes kwam er niets van terecht, want in de nacht van dinsdag op woensdag in die week zat ik ineens met mijn vader (85) op de spoedeisende hulp. Afgezien van het feit dat het erg naar voor mijn vader was om zich ineens zo ziek te voelen, vond ik het zelf ook niet makkelijk om daar weer te zijn.
Gelukkig bleek het mee te vallen en mocht hij de volgende dag weer naar huis, maar niet zonder hulp. Eigenlijk wilden ze hem in het AMC tijdelijk naar een verpleeghuis hebben om daar met de juiste zorg op te knappen, maar een dergelijke plek bleek niet beschikbaar. Dus dan toch maar naar huis. Vanuit het ziekenhuis werd alle mogelijke moeite gedaan om de thuiszorg in te zetten en mijn zus besteedde daar ook veel tijd aan, terwijl broer en ik onze vader thuisbrachten.
Binnen een half uur hadden wij kinderen een schema in elkaar gedraaid om hem zoveel mogelijk bij te staan en gelukkig was er de volgende dag al thuiszorg. Er wordt heel vaak gemopperd over dat de zorg zo achteruit is gegaan de laatste jaren, en dat zal ongetwijfeld vaak ook zo zijn, maar ik heb alle lof voor het AMC en de thuiszorg hier aan de rand van Amsterdam. We zijn perfect geholpen en hij heeft nu twee keer per dag thuiszorg en dat is een hele geruststelling.
Inmiddels zijn we ruim twee weken verder en gaat het gelukkig een heel stuk beter met mijn vader en dat is erg fijn. Hij wil niets liever dan zelf weer dingen oppakken, maar daarvoor moet hij toch echt nog even geduld hebben. Broer, zus en ik mantelzorgen nog even door, geen enkel probleem. We hebben hem nog en dat is fijn.
Hoewel ik het met alle liefde doe is het best druk naast een fulltime baan en een eigen huishouden. Dat geeft niks, maar in de tuin heb ik dus niet meer gewerkt en mijn haak- en breiwerk kijkt me verongelijkt aan. Ze zijn boos, omdat ik geen tijd voor hen heb.
Gelukkig kan ik tijdens het thuiswerken wel genieten van mijn tuintje. Alles wordt zo mooi groen, de sering zit vol in de knop en de eerste kleuren van de vaste planten zijn ook al te zien. De akelei laat binnenkort zien welke kleur haar jurk heeft en het tranend hartje bloeit volop. Alleen al het kijken is echt genieten! Mijn blik dwaalt tijdens een Teams overleg nog wel eens af!
Morgen heb ik geen mantelzorgtaken en na wat huishoudelijke klusjes die nu toch echt moeten gebeuren hoop ik dan toch echt even die tuin in te kunnen. Al is het om alleen maar een beetje op te ruimen, wat oude blaadjes weg te vegen en te genieten van al dat mooie lentegroen en van de zon op mijn toet!
Herkenbaar die drukte met alle ballen in de lucht houden. Gelukkig is er nu thuiszorg voor je vader. Hopelijk kun je lekker wat genieten van je tuin.
BeantwoordenVerwijderenDat is een hele zorg erbij , maar ook fijn dat jullie het samen kunnen doen. Daar kijk je later goed op terug. En nu is het vaak een kwestie van goed plannen weet ik uit ervaring :)) Sterkte en vooral voor je vader beterschap
BeantwoordenVerwijderenDat is een behoorlijk zorg Annemarie, maar fijn dat thuiszorg ook tweemaal per dag beschikbaar is voor je vader. Hoop dat het voor hem snel weer de goede kant op zal gaan. En gelukkig wordt het weer nu toch wat aangenamer zodat je ook fijn van de tuin kan genieten.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte gewenst, en lieve groet Josephine.....
Och, wat naar! Wat fijn dat er thuiszorg is en dat je het met je broer en zus samen goed kunt oplossen. En dat je vader al weer wat opknapt. Veel sterkte met alles en beterschap voor je vader.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet van Akkelien
Je krijgt weer flink wat op je bordje, sterkte en beterschap voor je vader!
BeantwoordenVerwijderen