Knettergek

Vanmorgen was ik op mijn sportclubje. Zo'n sportclubje waar je in een uur tijd op zes banken allerlei oefeningen doet. Elke 10 minuten schuif je dan een bankje op. Terwijl ik op mijn derde bankje mijn conditie lag te verbeteren luisterde ik de conversatie af tussen bank 1 en bank 2. 

De dame op bank 1 had een keurige stem met Gooische allure en een flinke rollende R, de dame op bank 2 had een hele fijne stem om naar te luisteren en ze hadden het over alle wereldproblematiek. Daar valt natuurlijk genoeg over te zeggen en van de oorlogen die nu aan de gang zijn gingen ze naar de kabinetsformatie en toen we allemaal weer een bankje waren opgeschoven kwam het gesprek over de problemen dichter bij huis. 

Iemand die de dames allebei kende had relatie en/of psychische problemen. Allemaal heel naar en verdrietig natuurlijk, maar het is ook een beetje gek om dat allemaal aan te horen terwijl je ligt te gymmen  en ontwijken kon ik het niet want ze hadden nogal een harde stem. Uiteindelijk waren ze het er over eens dat het diep triest was en werd de voorgestelde therapie besproken en hoewel ze al die tijd nogal eensgezind waren werd met dit thema duidelijk dat de meningen verschillend waren. 

De standpunten werden van beide kanten uitgebreid toegelicht, de stemmen werden nog iets harder en ik lag net te denken zal ik ze vragen of ze hun klep willen houden toen de Gooische R boos uitriep: Knettergek wordt je van al die problemen van andere mensen! Waarop de vriendelijke stem in de lach schoot en vroeg, zijn we niet allemaal een beetje knettergek? 

Daar moest de Gooische R ook om lachen en schoven we weer een bankje op. Dat wil zeggen dat ik mijn rondje had gedaan en weer op huis aan ging. Daar at ik een boterham en dronk ik een kop koffie en toog naar de kapper om de grijze haren weg te laten werken en weer fatsoenlijk in model te laten knippen. 

Toen ik binnenkwam zat er een man in de stoel naast mij die in gesprek was met de kapper die hem knipte en terwijl mijn kapster de verf ging mengen hoorde ik die buurman zeggen: Ik voel mij hier niet meer veilig in dit land. Op klaarlichte dag wordt iedereen zomaar overvallen en die regering hier is ook niks. Iedereen is knettergek! 

Knettergek, dat was al de tweede vandaag. De kapper naast mij, humde maar zo'n beetje en de man vervolgde, dat hij hier in dit land niet meer wilde wonen. Hij had zijn boeltje gepakt en woonde nu in het buitenland. Oh ja, vroeg de kapper, en waar woont u dan. In de Dominicaanse Republiek! 

Toen hij klaar was stond hij op en zag ik dat het een boomlange man was, wat krom in de schouders en zeker al dik in de zeventig. Terwijl hij zijn portemonnee te voorschijn haalde keek hij mij en een andere klant via de spiegel aan en zei toen, nee hoor het is hier niet meer veilig, iedereen is knettergek. 

De man schuifelde naar buiten en de andere dame keek mij aan en zei in plat Amsterdams: Hij voelt zich hier niet meer veilig en gaat dan in de Dominicaanse Republiek wonen. Nou schiet mij maar lek! Dat heb ik natuurlijk niet gedaan want dat zou wel heel gek geweest zijn. 

Arthur zegt altijd dat ik een beetje gekke oma ben, maar het stempel knettergek wil ik toch niet hebben. 

Over Arthur gesproken, ik ga hem maar eens ophalen, want meneer komt gezellig een nachtje logeren.