Papegaaien Show

Ik schreef al eens eerder over de halsbandparkieten die onze tuin zo nu en dan eens aandoen. Ik had ze al een hele poos niet gezien, maar ineens van de week hing er eentje aan het pindakorfje waar nog een zielig laagje pinda's inzaten. Ik zat thuis te werken en kon de capriolen van deze groene minipapegaai dus goed bekijken. 

De mussen laten zich nog altijd sporadisch zien, maar de koolmezen en de pimpelmezen zijn trouwe gasten. Die zaten nu op de rand van de schutting een beetje beteuterd te kijken naar dat groene geval dat aan de pindakorf hing. Ook Dollie de duif keek verschrikt maar toen ze merkte dat deze collega best veel morste op de grond was zij zo goed om even te stofzuigen. 

De volgende dag waren ze met zijn tweeën, eentje hing aan de pinda's en de ander zat op een tak erboven te kwetteren dat het een lieve lust was. Waarschijnlijk was de boodschap dat de eter op moest schieten want er waren nog meer vogels die aan tafel wilden. Daar had nummer 1 geen boodschap aan en bleef stug dooreten. Helemaal ondersteboven hangend met de prachtige groene staart fier de lucht in gestoken. Een ekster die ook wel een nootje mee wilde pikken schrok zich te pletter toen de papegaai naar hem uithaalde, met de pinda's nog in de bek. 

Weer een dag later zaten er ineens vier van deze apparaten in mijn seringenboom. De koolmezen en de pimpelmezen kregen nu helemaal geen kans meer en besloten daarom maar eens een van mijn woningen te bezichtigen. Die zijn nieuw en hangen al een tijdje te huur maar geen vogel die nog aangeklopt heeft voor een bezichtiging tot gister dan. Nieuwsgierig zat meneer pimpelmees op de aanvliegstok en stak zijn kopje steeds dieper naar binnen. Telkens als hij even opkeek dan kwetterde hij wat naar mevrouw pimpelmees die op de rand van de schuur zijn bevindingen aanschouwde. Even later werd er gewisseld, mevrouw op de stok en meneer op de schuur. Ben benieuwd of dat nog wat gaat worden. 

Ondertussen worden de papegaaien steeds brutaler. Ze knoeien dat het een lieve lust is, Dollie heeft al vrienden opgetrommeld om te helpen stofzuigen - en ze maken een hoop kabaal. Maar dat vind ik dan weer gezellig. Het is erg leuk om te zien hoe ze vanaf de tak waaraan het pindakorfje hangt, voorzichtig balanceren naar het uiteinde van de tak en zich dan heel voorzichtig met hun snavel vastgrijpen aan de bovenkant van het korfje en dan voetje voor voetje op het korfje stappen en een voorwaartse salto maken om in de juiste snaai positie te komen. Nummer twee kruipt dan op de tak boven het korfje en houdt zijn makker angstvallig in de gaten, onderwijl zijn veren een beetje opdoffend, om als nummer een eindelijk weg vliegt van de korf dezelfde volgorde van beetpakken met snavel, voetje voor voetje en huppekee aan het diner. Nummer drie schuift dan weer de tak op en zo herhaalt zich het proces. 

Vanmiddag koesterden nummer drie en nummer vier zich in de zon, terwijl nummer twee nummer een luidkeels verzocht om nu eens op te schieten. Knus zaten die twee samen op een tak en het zonlicht accentueerden hun felgroene kleur en hun mooie, rode halsketting. Een plaatje om naar te kijken. Allemaal gratis en voor niks. Een doorlopende voorstelling in eigen tuin. Ik wordt er helemaal zen van om naar dit vogelgedoe te kijken. Dat is natuurlijk leuk en aardig maar ik heb geen tijd om zomaar te zitten niksen en het vogelgedoe te aanschouwen. Er moet gewerkt worden. Er moet een borduurtje af voor de regenboogkussens en ik wil lekker haken aan de lapjes voor mijn deken. 
Zo komt er nooit wat af. Gelukkig waren de pinda's bijna op, maar toen ik even een boodschap aan het doen was heeft manlief de pindakorf weer gevuld. Dus voorlopig geniet ik nog maar even van de show in eigen tuin. Kom ik in ieder geval maandag helemaal zen op kantoor. Nou dat is ook wat waard.

Ondertussen is het huis nog niet verhuurd. Meneer en mevrouw Pimpelmees lieten weten dat ze die grote, groene buren toch wat te luidruchtig vonden en dat ze op zoek gaan naar een wat rustiger buurt.