Inspiratie

Sinds jaar en dag stel ik op vrijdag een weekmenu op en daarna dan een boodschappenlijstje om op zaterdag de hele bliksemse boel in te slaan om het dan in de loop van de week te verorberen.

Dat was handig toen het grut klein was want dan kon ik thuis direct aan de kook zonder me nog eerst te bekommeren om wat er gegeten moest worden. Ik werkte toen drie dagen per week en haalde tussendoor in de week dan alleen nog verse groente. Dat was in de tijd dat we hier nog een echte groenteman in het dorp hadden. Dat waren nog eens tijden, maar helaas het beroep lijkt wel zo'n beetje uitgestorven want hier in het dorp is geen groenteman meer te bekennen. "Mijn" groenteman was al zo'n jaar of tien gepensioneerd, maar bleef in het dorp wonen. Als ik hem dan tegen kwam en we maakten even een kletspraatje dan glunderde hij altijd van oor tot oor als ik hem vertelde dat ik hem nog steeds zo miste. Ach ja kind, zei hij dan steeds weer, het beroep van groenteman is geen lang leven meer beschoren. Toen ik begin dit jaar hoorde dat hij was overleden moest ik even een brok in mijn keel wegslikken. 

Zo'n groenteman in de buurt was niet alleen fijn voor de vitamientjes maar  het was ook gezellig en handig, want als er geen inspiratie was om het menu wat te variëren dan stond hij altijd klaar met raad en daad. Daar had je nog eens wat aan, aan zo'n groenteman. Nou doet de grootgrutter ook zijn best, want die heeft maandelijks een tijdschrift in de winkel liggen met een overdaad aan tips en recepten en ook is hun website een bron van inspiratie. Maar toch anders dan de groenteman bevordert zo'n website niet altijd de inspiratie.

Zo ook vandaag, vrijdagavond is het tijd om het weekmenu op te stellen. Altijd als eerste vraag ik het gezin of ze nog wensen hebben voor de komende week. Dan krijg ik altijd dezelfde antwoorden:
- weet niet, doe maar wat, ik vind alles lekker (man)
-pizza, patat, frikandellen of lasagne (zoon)
-maakt niet uit, doe maar iets met groente (dochter)

Het eerste is vleiend maar heb je natuurlijk niks aan, het tweede is te ongezond, behalve de lasagne dan als je die volstort met groente en het derde advies is een goed begin maar leidt uiteindelijk nog niet tot iets concreets. Toch vraag ik het elke week weer want dan kunnen ze nooit zeggen dat ze geen inspraak hebben. 

Er zit niks anders op dan zelf maar weer aan het ploeteren te gaan, de aanbiedingen door te spitten, kijken wat er nog in huis (lees vriezer) is en dan een lekker en gezond weekmenu op papier te zetten. Een en ander hangt ook nog af van werkroosters en afstanden, want stel ik zit op woensdag tot vijf uur op onze vestiging in Meppel dan is het niet handig om een uitgebreide maaltijd te gaan kokkerellen bij thuiskomst. Dan moet er iets gezonds doch snel op tafel staan. 

Ook vanavond ging ik maar weer aan de slag, maar kreeg geen letter op papier. Ik heb een weekmenuschrijvers blokkade. Ik weet niks te verzinnen. Eigenlijk een schande in een land als het onze waar een overdaad van eten in de winkels ligt. Mijn grootouders aten in de oorlog pap van bloembollen en ik klaag dat ik geen inspiratie heb. Ja ik schaam me diep!

Toch heb ik nog steeds geen idee wat we moeten eten komende week. Misschien moet ik er een nachtje over slapen en anders mik ik morgen gewoon wat in de kar. Met weemoed denk ik aan mijn groenteman, kon ik nou nog maar even met hem praten.