Raar weekend

Het is een beetje een raar weekend. Het begon al op donderdagavond toen ik een beetje landerig voor de tv hing.  Vrijdag gingen we de as van mijn moeder uitstrooien en ik zag daar een beetje tegen op. We keken een Engelse detective om even te ontspannen toen het bericht van de aanslag in Nice doorkwam. Verschrikkelijk, alweer zo'n afschuwelijke aanslag die zoveel verdriet en ellende met zich meebracht. Het was geen goed begin van het weekend. 

Vrijdagmorgen stond ik dan ook een beetje sombertjes op. Eerst nog even een bezoek aan de kapper, handig op zo'n vrije dag en daarna een bos rozen gekocht in allerlei zachte kleurtjes. In de tuin plukte ik de blaadjes van de half uitgebloeide rozen. Er bloeien zoveel rozen dat een paar minder niet opvallen.

Dan op naar het crematorium toch wel met de kriebels in de buik want na 10 jaar werken in de uitvaartbranche heb ik veel gezien en ook meegewerkt in diverse taken op de vestigingen, maar een verstrooiing had ik nog nooit bijgewoond, laat staan zelf gedaan. 

Het was bijzonder en mooi om het zelf te kunnen doen en ook nu weer was ik zo blij met mijn collega's die dit moment meebeleefden en er mede voor zorgden dat we er met een goed gevoel op terug kunnen kijken. Uiteindelijk heb ik in het hele proces, vanaf het moment dat mijn moeder overleed tot aan de verstrooiing van de as, een bijdrage gehad en dat voelt zo goed. Fijn ook dat ik die ruimte kreeg van mijn broer, zus en vader. Voor dat ik deze baan kreeg was ik zo bang voor de dood en nu heb ik zoveel zelf kunnen doen. Dat had ik tien jaar geleden echt niet kunnen bedenken.

Vrijdagavond kwam het bericht van de coup poging in Turkije en opnieuw lieten een paar honderd mensen het leven. En waarvoor? Zo zinloos en zo triest. Wat moet er toch van deze wereld worden met al dat geweld? Waarom is het zo moeilijk om in vrede samen te leven en elkaar te respecteren. Ik begrijp er niks van. 

Gelukkig werd ik vanmorgen wakker van de zon die tussen de rolgordijnen piepte. Na de gebruikelijke zondagrituelen, van ontbijt tot de was en het huis doen was er tijd om in de tuin in de zon te gaan zitten. Daar was het vredig. Duiven koerden op het dak van de buren en dikke hommels kropen in de bloemen van de kamperfoelie. Een blauw vlindertje dartelde van de Fijnstraaltjes naar de Alchemilla. Kortom een zomermiddag uit een boekje.

Aan het eind van de middag stond de familie op de stoep en als een Italiaanse familie zaten we aan de grote tuintafel en aten we samen en hadden we veel plezier. Mooi dat dat toch kan ondanks het gemis van zo'n belangrijke spil van het gezin. 

Dankbaar voor zoveel lieve mensen om me heen sluit ik het weekend af en ga ik morgen weer fijn aan het werk.