Hempie

Onlangs kocht ik een leuke zwarte blouse, maar thuis bleek het ding toch ietwat te doorzichtig om naar mijn werk aan te trekken. Gelukkig had ik nog een zwart topje met brede bandjes wat er onder paste, maar dat zat niet lekker. En dus bleef de nieuwe blouse in de kast hangen. Zonde en dat vond de blouse ook want elke morgen als ik voor mijn kast stond om te bedenken wat we nu weer eens aan moesten (jaja luxe probleem) hoorde ik haar roepen; doe mij nu toch eens aan. Zielig!

Vandaar dat ik vanavond uit mijn werk even naar Amsterdam Noord naar mijn favoriete lingeriewinkel reed om een topje met spaghettibandjes te kopen. In het winkelcentrum sjokte voor mij een man met een jonge vrouw en een klein meisje. Voor het beeld: de man had een dikke buik en droeg een slodderige bruine broek met een groezelig hemd erboven en liep, of meer sjokte op slippers. De vrouw, ook niet een van de slankste (hoor wie het zegt) droeg een zwarte legging die haar niet flatteerde en een t-shirt met korte mouwen waar de tattoos vrolijk onder vandaan buitelde. Het meisje was hooguit drie, blond met korte staartjes, droeg een lief jurkje en witte sandaaltjes en bleek een pittige tante te zijn. Madam ging graag haar eigen weg en telkens als ze bij de man vandaan liep brulde deze, bij opa blijven! Je kon dan duidelijk horen dat de man uit Amsterdam kwam. Niks mis mee natuurlijk. De vrouw bleek dus de dochter van de man en de moeder van het meisje te zijn en telkens als opa brulde dat het meisje bij hem moest blijven lopen, riep haar moeder er ook nog even achteraan dat ze bij opa moest blijven. Ook in het Amsterdams. Heerlijk!

Tuk als ik ben op zoveel volksvermaak bleef ik even achter het stel lopen. Tenslotte is dit straattheater wat je gratis en voor niks krijgt. Het meisje zag een juwelierswinkel en voor dat opa en mama het wisten nam ze de spurt naar de winkel op haar witte sandaaltjes. Toen ze de juwelier binnenschoot keek ze nog even triomfantelijk achterom. Het duurde even maar opa en mama zetten toch de achtervolging in waardoor het theater voor mij ophield. Jammer maar niks aan te doen.

Ik schoof dus de lingeriewinkel in en ging daar op mijn gemak door het rek met de hemdjes om de juiste maat en kleur te zoeken. Ik stond even te hannesen met wat hangertjes die in elkaar geschoven waren toen ik een bekende kreet hoorde: Bij opa blijven! En jawel hoor daar was het het stel en opa hield nu voor de zekerheid het kleinkind bij de hand. Dat was nodig ook want even later bulderde hij door de winkel: Blijf met je tengels overal vanaf! Het meisje was blijkbaar gewend aan zoveel vocaal geweld want ze verblikte of verbloosde niet. 

Toen ik de wirwar van hangertjes eindelijk uit elkaar gehaald had dook ik met mijn buit de paskamer in en ik hoorde nog net de verkoopster vriendelijk vragen, kan ik u helpen? Even later bulderde opa door de zaak: Me dochter zoekt een hempie! Ik was dus niet de enige!