Explosie!

Terwijl in het in Marseille het afgelopen weekend met bakken uit de lucht kwam scheen hier de zon. Tja verschil moet er wezen nietwaar.

We waren maar vier dagen weg, maar wat een verschil in de tuin. Toen we vrijdag vertrokken bloeide er nog geen tulp. Ze zaten allemaal verscholen in hun groene jas en de seringenboom had al wel een groen waasje, maar er was nog geen enkel zicht op een bloemetje. En nu? Ik wist niet wat ik zag toen ik gister de luxaflex open trok en de tuin in keek.

Alsof ze met zijn allen stiekem hebben afgesproken, zeg hoever ben jij? Zullen we anders dit weekend in de bloei gaan, dan weet ze lekker niet wat ze ziet. (Ik fantaseer nog even verder) Nou zei de sering die dat gekakel onder hem natuurlijk aanhoorde, dan doe ik ook mee. De tulpen trokken hun mooiste jurkje aan en gingen staan stralen en de sering boven hun hoofd maakte het af met kleine lichtgroene blaadjes waar kleine, paarse trosjes sering, als vrolijke lampionnetjes tussen al dat feestelijke groen, wiegen in de wind.

De viooltjes daarentegen waren een beetje verongelijkt en lieten hun kopjes hangen alsof zij niet mee mochten doen in de feestvreugde, maar ja die hadden qua kleur en lente uitstraling natuurlijk al een tijd op de eerste plaats gestaan en die moesten ze nu delen.

Wat een verrassing, zo'n explosie aan kleur! Geweldig genieten is dat. In de herfst vind ik het uitzoeken van de tulpenbollen altijd een gezellig werkje, maar ze daadwerkelijk in de grond planten is een ander verhaal. In november heb ik ze allemaal op een gure, sombere middag in de grond gezet en mezelf ingeprent dat het nu even vervelend was, maar straks in de lente kwam de beloning.

Waarschijnlijk hebben ze me dat horen zeggen toen ik ze liefdevol toedekte en ze toefluisterde dat ze maar lekker moesten gaan slapen. Nou ze hebben me beloond hoor.

Eigenlijk best jammer dat ik vandaag weer moest werken want ik had best de hele dag voor het raam van al die kleuren kunnen zitten genieten, of misschien wel met een dik vest aan even een kop koffie kunnen drinken tussen al die kleurenpracht. Helaas ik moest op pad, door de polder op naar Meppel.

En wat bleek? De lentefee was niet alleen in mijn tuin bezig geweest maar ook in de polder want ineens overal waren er prachtig bloeiende bomen en hier en daar al wat veldjes met tulpen. Wow,  het was overal zo mooi!

Moraal van dit verhaal? Soms hoef je die slingers zelf helemaal niet op te hangen. Dan worden ze voor je opgehangen en dan is het de kunst om er alleen maar van te genieten.

En nu gauw mijn viooltjes water geven voor zij met hun gehang de feestvreugde bederven!