Op zijn kop........

Sinds een week staat de wereld, mijn wereld, op zijn kop. Want?...........

Onze zoon gaat trouwen. Nu ik het zo opschrijf ben ik nog steeds een beetje beduusd. Toen we vorige maand bij hem en onze aanstaande schoondochter op bezoek waren wisten we heel zeker: dit koppeltje is voor elkaar gemaakt. En dat is natuurlijk heerlijk. Fijn om je kind gelukkig te zien en weten dat er iemand is die zo gek op hem is, maar er waren geen tekenen dat er al trouwplannen waren.

Blij verrast waren we toen hij belde en ze knus saampjes naast elkaar via facetime ons het grote nieuws vertelden. Ben ik blij? Ja natuurlijk ben ik blij. Het is een ontzettend lieve, leuke, doortastende, gastvrije dame met een groot organisatietalent, een gastvrij hart en een goed gevoel voor humor. Ik had me geen leukere schoondochter kunnen wensen.

Wat wel gek is dat je van de ene op de andere dag een nieuwe fase in je leven in kukelt. Dat is even omschakelen en nu we zelf bijna 25 jaar getrouwd zijn komen er allerlei herinneringen bovendrijven. Onze eigen trouwdag, de geboorte van dat kleine mannetje wat nu gaat trouwen, de komst van zijn zusje en ons leven met een opgroeiend gezin wat zomaar op een dag in 2016 ineens heel anders werd doordat zoon in Frankrijk ging wonen.

De hele week moet ik ook weer ontzettend aan mijn moeder denken. Dat doe ik natuurlijk elke dag maar nu komt het gemis en het verdriet in alle hevigheid weer even bovendrijven omdat ik er niet meer met haar over kan praten en omdat ze er niet bij kan zijn. Juist met zulke dingen wordt je daar weer even mee geconfronteerd. Eigenlijk maar goed ook, anders zou ze al vergeten zijn en natuurlijk weet ik best wat haar reactie zou zijn geweest: Wat geweldig maar ook wat ontzettend ver, helemaal in Zuid Frankrijk. En dat is het natuurlijk ook wel.

Het is dus even een rollercoaster, maar wel een hele leuke. We hebben een boel feesten in het verschiet deze zomer. Wat mooi dat we vaak de slingers op kunnen hangen en dit allemaal mee mogen maken.