Rommeltuin

Ik zal het maar eerlijk bekennen, het is een rommel in de tuin. Niet dat het niet goed gaat met de radijsjes, nee die groeien naar behoren, maar het is even niet aangenaam toeven in ons postzegeltje. Dat komt niet door de koude, gure wind van de afgelopen dagen en ook niet van de hagelbuien die onuitgenodigd aan kwamen waaien, nee dat heeft een andere reden.

We zijn momenteel bezig met een kleine reorganisatie. De kamer van zoonlief hebben we ontmanteld en die gaan we opknappen. Sinds hij het huis uit ging vorig jaar september hebben we de kamer een beetje braak laten liggen. Zo kon mijn moederhart langzaam wennen aan het feit dat het oudste kuiken het nest verlaten had. Dat is een natuurlijke gang van zaken en het is niet zo dat ik nu zo vreselijk gebukt ging onder dit halflege nest, maar wennen was het wel.

Daarom hebben we het afgelopen half jaar zijn kamer gebruikt als logeerkamer, want het bed was gewoon blijven staan even als alle andere meubels, als studeerkamer (dochterlief) en als werkkamer. Op een thuiswerkdag bleek het een prima werkplek te zijn en verder als rommelkamer, want mijn bak met wolletjes en aanverwante handwerkartikelen hadden er een plek gevonden. Tot deze week.

In mei komen zoon en zijn vriendin  een weekje naar Nederland vanwege ons 25-jarig huwelijksfeest en dan moet er natuurlijk een fatsoenlijke slaapplek zijn. Daarom zijn alle meubels uit de kamer gehaald en wat nog gebruikt kan worden is in opslag gegaan of naar de kringloop en wat oud, kapot of krakkemikkig was ligt nu gemonteerd in de tuin te wachten totdat volgende week de grote vrachtauto van de grofvuildienst het komt ophalen.

Vandaag waren zowel manlief als ik ook nog vrij en hebben we behang gekocht en een lapje nieuwe vloerbedekking en was mijn vader vanmorgen al paraat om te komen helpen met het oude behang af te stomen. Vandaar die rommel dus in huis en in de tuin.

Ik zal hier heel eerlijk bekennen dat ik een gruwelijke hekel heb aan dit soort dingen. Werkelijk zowat het hele huis op de kop, overal een rommel en de stof dwarrelt natuurlijk ongestoord door het hele pand. Klussen en verbouwen: Het is zo NIET mijn hobby! Maar ja wat moet dat moet. Over een kleine twee weken is het leed weer geleden en is alles weer spic en span. Maar even doorbijten dus.

Met de moestuintjes gaat het ondertussen best goed. Die groeien lekker en ik hoor ze nog niet mopperen dat ik wat minder aandacht voor ze heb. Eigenlijk zouden ze dit weekend in een groter potje gezet moeten worden, maar dat gaat hoogst waarschijnlijk niet lukken. Jammer maar niks aan te doen, ze moeten zich de komende weken maar even schikken in dit huishouden van Jan Steen.