Stripboek

Vanmiddag belandde ik met mijn echtgenoot in een stripboekenwinkeltje in Amsterdam Oost. We moesten eigenlijk voor een heel andere boodschap even naar de stad maar er zat nog wat op de parkeermeter dus waarom ook niet. 

Wij hebben goede afspraken met elkaar. Als ik in een handwerkwinkel ben en man is mee dan zeurt hij nooit. Niet over hoe lang het duurt en ook niet over wat ik koop. Ik zeur dan ook niet als hij in zo'n stripboekenwinkel zijn hart ophaalt. Faire deal toch?

Het winkeltje zit in zo'n oud Amsterdams pandje waarbij de vloer nooit helemaal gelijk is. Een winkel met diverse op- en afstapjes en diverse kamertjes waarbij toch alles een geheel is. Er hing een opgeruimde sfeer en de stripboeken stonden keurig in bakken of op boekenplanken te wachten tot ze verkocht werden. Aan de muren hingen grote platen van diverse strips en in vitrinekasten keken diverse Betty Boops met een verleidelijke glimlach de winkel in vergezeld van allerlei andere stripfiguren. Ik zocht een plekkie op een trappetje met vier tredes dat leidde naar een dichtgemetselde deur waar aan weerszijden ook een stapel stripboeken lag, maar waar ik met mijn dikke kont nog precies tussenpaste. Toen kon de voorstelling beginnen. 

Mijn echtgenoot schuimt dan met een ernstige frons als een voetballer die een sierlijk doelpunt gaat maken door de bakken met een glimlach van oor tot oor als hij weer een oud (of nieuw) boek heeft gevonden voor zijn verzameling. Dat is sowieso al leuk om te zien. Ik zie mijn man graag gelukkig.

Verder waren er alleen maar mannen in de winkel. De goedmoedige eigenaar, eind vijftiger met het grijze haar stram achterover gekamd die op zijn leren slippers precies de weg weet in de winkel en de klanten soepeltjes gidst door de bakken met strips en hen naar de gevraagde uitgaves leidt. Ondertussen lustig keuvelend met een oudere man, die hijgend zij rollator het stoepje opgehesen heeft en nu uit staat te puffen tegen een bak met allemaal Kuifjes. Hij omarmt de bak alsof hij alle Kuifjes innig liefheeft, wat misschien ook wel zo is, terwijl hij amechtig probeert op de been te blijven en weer op adem te komen. 

Ik vang flarden van het gesprek op. Over ene Jaap die niet meer weet waar hij het zoeken moet en dat het meissie van de hoek die het nu wel uit haar hoofd zal laten. Dit alles in onvervalst Amsterdams. Heerlijk, maar wat die Jaap aan het zoeken is en wat het meissie van de hoek nu wel niet zal doen is me een raadsel. Ik ga het ook maar niet vragen. 

Wat opvalt is dat er eigenlijk alleen maar mannen in de winkel zijn. Zwijgend spitten ze de bakken door en hier en daar zie ik gelukzalige glimlachjes, maar ook bittere teleurstelling als het nummer wat ze zoeken er niet tussen zit. 

Dan komt er een dame binnen. Groot en blond met verwarde haren op stevige bergschoenen, rode broek met wijde pijpen en een geel jack. De eigenaar en de oude man staken hun gesprek. De oude man bekijkt de vrouw van top tot teen en klemt dan de bak met Kuifjes nog wat steviger vast. De eigenaar vraagt haar vriendelijk wat hij voor haar kan doen. Ze diept een papiertje op uit haar tas en leest iets voor. De eigenaar stapt het trapje af en gaat vlak bij mijn trapje voor een boekenkast staan en bladert door wat titels en pakt er een vrij dik, gebonden boek uit en zegt tegen de dame: Ik heb deze alleen in het Engels. Nou ja, oké, wat kost dat? Achtenveertig euro mevrouw. 

Krimmeneel zegt de dame, dat is me nogal wat. Ja zegt de eigenaar en begint te vertellen over zeldzaamheid en laatste uitgave en nog meer van dit soort argumenten, maar daar is de dame niet gevoelig voor. Nee toch maar niet zegt ze, dan bedenk ik wel een ander cadeau en ze stapt zonder te groeten de winkel uit. De eigenaar en de oude man kijken haar even na en ik hoor de oude man zeggen: Wijven!!

Dan kijkt hij verschrikt mijn kant uit, want ja er zat nog zo'n "wijf"  op dat trappetje, maar ik schenk hem een glimlach. Dan is mijn man klaar met zoeken en gaat richting de kassa. Zo elegant mogelijk hijs ik mijn derrière van dat trappetje af en ga naast hem staan. De oude man bekijkt mij nu ook van top tot teen en zegt dan: Ik wist niet dat u bij hem hoorde, met een knik naar mijn man, ik dacht al wat moet zij nou daar op dat trappetje. Maar nu snap ik het. 

Ondertussen staan de eigenaar en mijn man te kletsen. Allebei Amsterdammers en allebei liefhebbers van oude stripboeken. Het jargon is voor mij abacadabra maar dat is niet erg. De oude man mengt zich in het gesprek en hij is niet alleen een buurtgenoot maar ook een liefhebber. Ik luister, kijk en geniet.

Als we op het punt staan om de winkel te verlaten zegt de oude man nog tegen mij, en wat voor stripboeken lees jij eigenlijk. Ik beken hem eerlijk dat ik er niks aan vindt aan die stripboeken. Hij kijkt me aan of ik iets viezigs aan heb en draait van afschuw zijn hoofd om. Als we de winkel uitlopen dan hoor ik in gedachten: Wijven!!

Het was een heerlijk half uurtje daar in de stripboekenwinkel.